M-50 Bounder Στρατηγικό βομβαρδιστικό

Σε αριθμούς  Με φακό  Video

Στις 9 Ιουλίου 1961 πάνω από το αεροδρόμιο Tushino (κατά την διάρκεια στρατιωτικής παρέλασης), σε χαμηλή διέλευση και με αρκετά μεγάλη ταχύτητα εμφανίστηκε ξαφνικά ένα αρκετά μεγάλο και ασυνήθιστο αεροσκάφος, εκτέλεσε μια απότομη αναρρίχηση προς τα πάνω ενώ τα συνοδευτικά MiG-21 δεν το προλάβαιναν. Η εμφάνιση του και ο θεαματικός ελιγμός αυτού του όμορφου αεροσκάφος προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού από το κοινό. Αμέσως έλαμψαν τα φλας των Εκπρόσωπων των δυτικών ΜΜΕ. Την επόμενη μέρα, οι εικόνες του αεροσκάφους εμφανίστηκαν στα πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ του παγκοσμίου Τύπου. Με την εμφάνιση του άρχισε η νέα εποχή εξέλιξης βαρέων υπερηχητικών βομβαρδιστικών.

Ωστόσο κανένας απ' τους παρευρισκομένους στην παρέλαση, δεν γνώριζε ότι έβλεπε την τελευταία πτήση του υπερηχητικού βομβαρδιστικού αεροπλάνου M-50. Δυστυχώς, η εγκατάλειψη της εξέλιξης του βομβαρδιστικού οφείλεται στο γεγονός ότι η ηγεσία της χώρας ήταν υπέρ των ICBM και πίστευε ότι μόνον με πυραύλους μπορεί να επιλύσει οποιαδήποτε πολιτικό-στρατιωτική σύγκρουση.

Συνοπτική τεχνική περιγραφή πειραματικού βομβαρδιστικού μεγάλης εμβέλειας M-50A.

Το Μ-50 Bounder ενσωμάτωνε αρκετές καινοτομίες και ήταν ένα σκάφος προηγμένο για τη δεκαετία του '50. 

Πειραματικό αεροσκάφος M-50A. Προορίζεται κυρίως για δόκιμες και αεροδυναμικές αναλύσεις, δομικών στοιχείων, προωθητικού συστήματος και ραδιο-ηλεκτροτεχνικών συστημάτων και εδικού εξοπλισμού του προηγμένου υπερηχητικού στρατηγικού βομβαρδιστικού. Πρόκειται για ένα τετρακινητήριο ολομεταλλικής κατασκευής υψηλοπτέρυγο αεροσκάφος, με τριγωνική πτέρυγα και ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης τύπου “δίκυκλου”.

’Ατρακτος. Είναι κυκλικής διατομή με μήκος 57 m και 2,9 m. Η άτρακτος κατά μήκος είναι χωρισμένη σε πέντε τεχνολογικά τμήματα: F1 – εμπρόσθιο τμήμα ρύγχους, F2 – θάλαμος διακυβερνήσεως, F3 – αποθήκες καυσίμου, F4 – μεσαίο τμήμα σκάφους και F5 – ουραίο τμήμα του σκάφους.

Το προωθητικό σύστημα του αεροσκάφους αποτελείται από τέσσερεις στροβιλιστικές, δυο VD-7A στα ακροπτερύγια χωρίς μετάκαυση και δυο κινητήρες εσωτερικά VD-7MA με μετάκαυση. Ο στροβιλοκινητήρας αυτός εξελίχθηκε από τον σχεδιαστή Vladimir Dobrynin. Ο κινητήρας αναπτύχθηκε ειδικά για βομβαρδιστικά όπως τα Μ-4 Bison αργότερα της σειράς 3Μ. Ο κινητήρας παράχθηκε σε μικρούς αριθμούς. Μια ειδικά τροποποιημένη έκδοσή του, έχει εξοπλίσει το μεγαλύτερο πτερυγόπλοιο του κόσμου, το ΚΜ-1 (του σχεδιαστικού γραφείου Αλεκσέεβ). Η παραγωγή του ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 50, με αρχική ονομασία VD-7 και μετέπειτα ως RD-7, ενώ τερματίστηκε το 1956.

VD-7B βελτιωμένη έκδοση με αυξημένη αξιοπιστία / ωφέλιμη ζωή. Εξόπλιζε τα βομβαρδιστικά και τα εναέρια τάνκερ των εκδόσεων 3Μ.RD-7M.Εξελίχθηκε από τον Ρ.Α. Kolesov και έχει εγκατασταθεί σε αεροσκάφη όπως τα Tu-22 Blinder.

Πτέρυγα. Σχήματος διπλού δέλτα με γωνία βέλους στο χείλος προσβολής, 57 μοίρες (στην ρίζα της πτέρυγας) και 54 μοίρες οπισθόκλιση. Η δίεδρος γωνία “V” που σχηματίζει η πτέρυγα φτάνει τις -3 μοίρες, με γωνία τοποθέτησης 2 μοίρες και λόγο πάχους προς χορδή 3,5% στην ρίζα της πτέρυγας και 4% στα ακροπτερύγια της πτέρυγας. Η πτέρυγα απαρτίζεται από πτερύγια καμπυλότητας, πτερύγια κλίσεως, πυλώνες που μεταφέρουν το προωθητικό σύστημα, δεξαμενές καυσίμων και ένα σύστημα προσγείωσης μικρών διαστάσεων (σταθεροποιητικό σκέλος για καλύτερη εγκάρσια ευστάθεια κατά την τροχοδρόμηση). Στο άνω τμήμα της υπάρχουν αεροδυναμικοί φράκτες. Η δομή της πτέρυγας είναι κατασκευασμένη από κράματα αλουμινίου τύπου V-95 και η κύρια δοκός πτέρυγας, από ατσάλι τύπου 30XGSNA (KhGSNA).

Ουραίο πτέρωμα. Είναι οπισθοκλινές με το οριζόντιο και το κάθετο σταθερό ολοκινούμενα με γωνιά βέλους 54 μοίρες και λόγο πάχους προς χορδή μεταβλητό από 3% έως 4%.

Σύστημα προσγείωσης. Αποτελείται από κλασσικό δίκυκλο σύστημα, με τετράκυκλο σύστημα προσγείωσης, με τέσσερα κυρία σκέλη μεγάλων διαστάσεων (1300 x 380V mm, η μπροστινή σειρά τροχών δεν φέρει σύστημα πέδησης) και δυο μικρά σταθεροποιητικά σκέλη μικρών διαστάσεων (520 x 125 V mm, δεν φέρει σύστημα πέδησης) των δύο τροχίσκων στα ακροπτερύγια της πτέρυγας.

Αλεξίπτωτο πέδησης. Αποτελείται συνολικά από τρία ξεχωριστά αλεξίπτωτα με συνολική επιφάνεια 216 m2. Ενεργοποιείται αμέσως μόλις οι τροχοί ακουμπήσουν το διάδρομο. Το αλεξίπτωτο είναι εγκαταστημένο σε ένα κυλινδρικό κοντέινερ στο πίσω τμήμα του ουραίου πτερώματος.

Ναυτιλιακός εξοπλισμός. Διαθέτει ένα ολοκληρωμένο σύστημα πλοήγησης και βομβαρδισμού KSB-1 και άλλες συσκευές. Το KSB-1 παρέχει πλοήγηση στο αεροσκάφος και έλεγχο όπλων (βομβαρδισμούς) πάνω από στεριά και θάλασσα, με δυσμενείς καιρικές συνθήκες ακόμα και όταν δέχεται ισχυρά αντίμετρα.

Το σύστημα αποτελείται από:
Σύστημα πορείας KS-6B
Ταχύτητα οργάνου και υψόμετρου TSSVS-25/2500 με υπολογιστή στοιχείων τύπου VB-52
Κεντρικό κατακόρυφο-γυροσκόπιο TsGV-10
Αυτόματο σύστημα πλοήγησης ΝΑ
Ναυτιλιακή συσκευή πλοήγησης “Put'”
Αυτόματο σύστημα βομβαρδισμού BA
Ραντάρ τύπου SBR-50
’Αστρο-ηλιακό πλοηγός ZSO (αστρολάβος)

Στον υπόλοιπο εξοπλισμό υποστήριξης περιλαμβάνονται, η αυτόματη ραδιοπυξίδα ARK-54B, ράδιο-ζεύξη (ράδιο δέκτης) πορείας και καθόδου KRP-F και GRP-2, και ραδιο-υψόμετρο RV-25. Το αεροσκάφος είναι εξοπλισμένο με σύστημα τυφλής προσγείωση "Materik”.

Τηλεπικοινωνιακός εξοπλισμός. Σχεδιασμένος για την επικοινωνία μεταξύ αεροσκαφών και επίγειων σταθμών, καθώς και για την εσωτερική επικοινωνία μεταξύ των μελών του πληρώματος αποτελείται από: τη συσκευή ραδιοεπικοινωνίας μεγάλης εμβέλειας τύπου "Planet", το οποίο περιλαμβάνει μονάδα κώδικα "Quartz", VHF τύπου RSIU-4Β "Dub", πομποδέκτη “Gelii” και τη συσκευή εσωτερικής επικοινωνίας SPU-6.

Εξοπλισμός Ραντάρ. Συνδυάζει τον έλεγχο του αεροσκάφους και τον έλεγχο βολών και άφεσης των όπλων.

Αποτελείται από:
Ραντάρ τύπου SBR-50 (αποτελεί μέρος του συστήματος KSB-1)
Το σύστημα IFF (σύστημα αναγνώρισης “φίλιου από εχθρικό) αποτελείται από τον μεταδότη τύπου Cink-MM και τον υποδοχέα Kremny και δέκτη προειδοποίησης ραντάρ τύπου Sirena-2.

Ο εξοπλισμός παροχής οξυγόνου παρέχει στο πλήρωμα οξυγόνο, ειδικά όταν η πίεση πέφτει κάτω από το αντίστοιχο υψόμετρο των 3000 m, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης εγκατάλειψης του αεροσκάφους. Περιλαμβάνει αεροπορικού τύπου οξυγόνο αεριοποίησης SKG-15 (2 τεμ.), μονάδες συστήματος παροχής οξυγόνου, σταθερό εξοπλισμό οξυγόνου KP-40 (2 τεμ.), εξοπλισμός οξυγόνου αλεξίπτωτου KP-27M (2 τεμ.) και συσκευές ελέγχου. 

Σύστημα έκτακτης ανάγκης. Το αεροσκάφος είναι εφοδιασμένο με εκτινασσόμενα καθίσματα, τα οποία εκτινάσσονται προς τα κάτω, ενώ η είσοδος γινόταν από δυο ξεχωριστές θυρίδες που ανοίγουν προς τα κάτω.

Οπλισμός. Ο προτεινόμενος οπλισμός περιλάμβανε πυρηνικές και βόμβες υδρογόνου και απαρτίζεται από φορείς οπλισμού, σύστημα ελέγχου άφεσης βόμβων, έλεγχος θυρίδων και σύστημα εγκατάστασης στις αποθήκες βόμβων.

Σχέδιο τριών όψεων

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες M-50 Bounder