A-60 Ιπτάμενη πλατφόρμα λέιζερ

Σε αριθμούς  Με φακό  Video

Στις αρχές της δεκαετίας του '80 οι ΗΠΑ άρχισαν ν' αναπτύσσουν αντιδορυφορικά οπλικά συστήματα με ακτίνες λέιζερ.Τα πρώτα πειράματα, έγιναν από ένα αεροσκάφος Boeing NKC-135 ALL εξοπλισμένο με τα κατάλληλα όργανα μέτρησης. Ενώ για το αντίστοιχο πρόγραμμα των Σοβιετικών χρησιμοποιήθηκε ένα ΙL-76 MD με χαρακτηριστικό USSR-86879.

Για να πραγματοποιηθεί η βολή της δέσμης λέιζερ από το αμερικανικό Boeing, εγκαταστάθηκε ειδικός εξοπλισμός στα πλάγια της ατράκτου, ενώ στο εμπρόσθιο τμήμα της σε ειδικούς θόλους εγκαταστάθηκαν οι γεννήτριες. Η εγκατάσταση αυτή ήταν ανάλογη αυτής του ΙL-76 PP. Βασικές τροποποιήσεις που έγιναν στο IL-76 ήταν, η αλλαγή θέσης στην APU και η ενίσχυση των μπροστινών θυρών και μπροστινών εξόδων κινδύνου. Αφαιρέθηκε το ραντάρ και στη θέση του τοποθέτησαν έναν πυργίσκο, από τον οποίο θα γίνεται η βολή της δέσμης λέιζερ. Για τη σωστή λειτουργία του πυργίσκου για τη βολή της δέσμης λέιζερ, έχει τοποθετηθεί ακριβώς από κάτω ένας θόλος που καλύπτει μια κεραία και το σύστημα του εγκλωβισμού και παρακολούθησης στόχου. Από τα αλεξινέμιο του ναυτίλου απέμειναν μόνο δυο παράθυρα από πλάγια (μάλλον όλος ο χώρος του ναυτίλου καταλήφθηκε από τον εξοπλισμό του πυργίσκου και το σύστημα βολής του όπλου λέιζερ).
Για την καλύτερη αεροδυναμική συμπεριφορά υιοθετήθηκε η λύση της τοποθέτησης του πυροβόλου λέιζερ πάνω στην άτρακτο σε ένα ειδικό αεροδυναμικό κάλυμμα, ενώ το ίδιο το πυροβόλο θα ήταν αναπτυσσόμενο (και μετά τη δοκιμή θα συμπτυσσόταν μέσα στην άτρακτο). Όλο το σύστημα τοποθετήθηκε πάνω στην άτρακτο μεταξύ πτέρυγας και κάθετου σταθερού. Τα τμήματα του συστήματος μετά τη λειτουργία τους αναδιπλώνονταν μέσα στην άτρακτο.

 1 Αφαιρέθηκε το ραντάρ και στη θέση του τοποθέτησαν έναν πυργίσκο, από τον οποίο θα γίνεται η βολή της δέσμης λέιζερ 2 Ενίσχυση των μπροστινών θυρών και μπροστινών εξόδων κινδύνου 3 Η κατασκευή της πτέρυγας είναι πτέρυγας είναι ανάλογη των εκδόσεων Il-46MD 4 Θυρίδες του πυροβόλου λέιζερ (πτυσσόμενο) 5 Ολοκινούμενο οριζόντιο πτέρωμα κυψελοειδής δομής 6 Ράμπα φόρτωσης και εκφόρτωσης. Παρέμεινε ίδια, με ελάχιστες τροποποιήσεις 7 Εισαγωγή ψύξης ηλεκτρονικών συσκευών 8 Σύστημα προσγείωσης – ανασυρόμενο με πολλαπλούς τροχούς κύριου σκέλος (διαστάσεων 1300 x 480 mm) 9 Τερερίσεις στροβιλοκινητήρες διπλής ροής D-30KP II, με συνολική ώση 48.000 kg 10 Για την παραγωγή δέσμης λέιζερ εγκατέστησαν δυο στροβιλογεννήτριες AI-24VT με μέγιστη ισχύ 100 kW 11 Από τα αλεξινέμια του ναυτίλου απέμειναν μόνο δυο παράθυρα από πλάγια (μάλλον όλος ο χώρος του ναυτίλου καταλήφθηκε από τον εξοπλισμό του πυργίσκου και το σύστημα βολής του όπλου λέιζερ).

Ακριβώς πίσω από την πτέρυγα εξέχουν από την άτρακτο καλύμματα με προφίλ ανάλογο της πτέρυγας, ενώ η ράμπα φόρτωσης και εκφόρτωσης παρέμεινε ίδια. Την τροποποίηση του αεροσκάφους ανέλαβε πιο ειδικό σχεδιαστικό γραφείο το G.M. Beriev στο Taganrog, στο εργοστάσιο Georgia Dmitrova με έδρα επίσης το Taganrog. To εργοστάσιο αυτό είναι αυτό που έκανε τις μετατροπές των αεροσκαφών Α-50 AEW και του ανθυποβρυχιακού Tu-142.

Το τροποποιημένο αεροσκάφος Α-60 φέρεται από πληροφορίες, να καταστράφηκε ολοκληρωτικά στο αεροδρόμιο Chkalow στην περιοχή της Μόσχας από πυρκαγιά. Στις 29 του 1991 απογειώθηκε το δεύτερο πρωτότυπο (1Α2 με χαρακτηριστικό USSR-86879) με τον επικεφαλή αρχιδοκιμαστη Dem'yanovskim. Το αεροσκάφος έφερε καινούργιας σχεδίασης εξοπλισμού (με ανεπισιμες πληροφοριες το αεροσκαφος, το οποίο το 1993, στάθμευε στο αεροδρόμιο του Taganrog το οποίο όμως για άγνωστους λόγους οδηγήθηκε σε αποσυναρμολόγηση). Ενώ η εργασίες πάνω στην ιπταμένη πλατφόρμα συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.

Σχέδιο τριών όψεων

Τεχνικά χαρακτηριστικά