Τεχνικά χαρακτηριστικά      Φωτογραφίες      Video

Ταυτόχρονα, σχεδόν, με την ένταξη στο οπλοστάσιο (Δεκέμβριος 1985) του αεροσκάφους αναχαίτισης MiG-31M, αναπτύχθηκε και ένα καινούργιο βλήμα αέρος-αέρος μακράς εμβέλειας (280 χλμ.), το R-37.

Επρόκειτο για ένα ακόμη βλήμα του γραφείου Vympel, που εκτός του ότι είχε καλύτερα αεροδυναμικά και τεχνικά χαρακτηριστικά από το R-33, διέθετε και καινούργιο σύστημα καθοδήγησης. Για μεγαλύτερη ευελιξία το βλήμα σχεδιάστηκε αεροδυναμικά ασταθές. Για την καθοδήγηση του χρησιμοποιούσε ενεργό ραντάρ στην τελική φάση της επίθεσης.

Στην αρχική πορεία του προς το στόχο το βλήμα καθοδηγείται και από το INS, αλλά με ραδιοζεύξη για ανανέωση δεδομένων στόχου κατά την πτήση (μέχρι 100 χλμ.), ενώ στην τελική προσέγγιση του στόχου καθοδηγείται από το ημιενεργό ραντάρ ή και μέσω του ενεργού ραντάρ.

Το ημιενεργό ραντάρ τύπου 9B-1388 διαμέτρου 380 χλστ. σχεδιάστηκε από το γραφείο NΙΙ-Agat.

Τον Απρίλιο 1994 έγιναν για πρώτη φορά παγκοσμίως δοκιμές εκτόξευσης κατά στόχου "μεγέθους μαχητικού" πέραν του ορίζοντα σε απόσταση πάνω από 300 χλμ. Το αμερικανικό βλήμα αέρος-αέρος με το μεγαλύτερο βεληνεκές θεωρείται το AΙM-54C που φθάνει τα 160 χλμ.

Τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά του, του επιτρέπουν ν' αναχαιτίζει αεροσκάφη που πετούν ψηλά σε μεγάλη απόσταση (π.χ. AWACS) και αεροσκάφη υψηλών ταχυτήτων, ακόμη και τα υπερ-υπερηχητικά (hypersonic). To MiG-31 μπορεί να μεταφέρει μέχρι έξι R-37 κάτω από την άτρακτο.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ