Τεχνικά χαρακτηριστικά      Φωτογραφίες      Video

Με την κωδική ονομασία "139" το OKB, το σχεδιαστικό γραφείο Tupolev, προχώρησε ταυτόχρονα σε δυο προτάσεις.

Η πρώτη αφορούσε σε ένα επανδρωμένο πειραματικό πυραυλοκίνητο αεροσκάφος "139" που θα χρησίμευε για την ανάπτυξη του διαστημικού αεροσκάφους "Red". Ο ρόλος του αεροσκάφους "139" ήταν ανάλογος με εκείνο του αμερικανικού πειραματικού πυραυλοκίνητου αεροσκάφους Χ-15. Η μεταφορά του και η εκτόξευση θα γινόταν από ένα Tu-95K. Το αεροσκάφος "139" θα μπορούσε να πραγματοποιεί πτήση με ταχύτητες της τάξης των 8.000 χλμ./ώρα, σε ύψη που θα έφθαναν τα 200.000 μ. ενώ η ταχύτητα προσγείωσης θα ήταν περίπου 300 χλμ./ώρα.

Η δεύτερη αφορούσε ένα μη επανδρωμένο αναγνωριστικό αεροσκάφος σε πρόβλεψη συστήματος για την περισυλλογή του μετά την πτήση. Το 1964 το OKB άρχισε να εργάζεται πάνω σε αύτη την έκδοση στην οποία έδωσαν το κωδικό χαρακτηριστικό "139" (Tu-139, DBR-2 "Yastreb-2).

Ένα μεγάλο μέρος της κατασκευής του "139" προερχόταν από το ήδη σε παραγωγή αεροσκάφος "123". Εμφανή ήταν τα αεροδυναμικά σχήματα του "123", εκτός από την καινούργια σχεδίαση της πτέρυγας που είχε σχήμα οβάλ και με μικρότερη δίεδρο γωνία. Το αεροσκάφος αυτό διέφερε από το "123" στο ότι είχε εφοδιαστεί με σύστημα περισυλλογής μετά την πτήση που βρισκόταν στο ουραίο πτέρωμα πίσω σε ένα ειδικό κοντέινερ αρκετά μεγάλων διαστάσεων για να χωράει το αλεξίπτωτο προσγείωσης. Για την επιβράδυνση του, εκτός από το αλεξίπτωτο, το αεροσκάφος ήταν εφοδιασμένο με μικρούς κινητήρες επιβράδυνσης στερεών καυσίμων οι οποίοι άρχιζαν τη λειτουργία τους στην τελευταία φάση της προσγείωσης, με εντολή που έπαιρναν από το σταθμό ελέγχου στο έδαφος. Η προσγείωση γινόταν μόνον όταν το βάρος του αεροσκάφους έπεφτε κάτω από τα 13.500 κιλά, εξαιτίας της κατανάλωσης καυσίμων. Κατασκευάστηκαν μερικά πρωτότυπα του αεροσκάφους και προς το τέλος της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της δεκαετίας του '70 άρχισαν οι πτητικές δοκιμές. Οι δοκιμές έδειξαν ότι η προσγείωση με το σύστημα περισυλλογής μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε μη προετοιμασμένους χώρους ασφαλώς και χωρίς προβλήματα. Όμως και αυτό το πρόγραμμα διακόπηκε απότομα για άγνωστους λόγους .

Ωστόσο τα αποτελέσματα από τις δοκιμές του "139" χρησιμοποιήθηκαν αργότερα στη σχεδίαση και ανάπτυξη των μη επανδρωμένων αεροχημάτων με κώδικα χαρακτηριστικά "141" και "143" στα αντίστοιχα προγράμματα.

ΣΧΕΔΙΟ ΤΡΙΩΝ ΟΨΕΩΝ