VR-3 Reis (Tu-143 Reis) Μη επανδρωμένο αερόχημα

Σε αριθμούς  Με φακό  Video

Το μη επανδρωμένο σύστημα αναγνώρισης αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από το σχεδιαστικό γραφείο Tupolev. Το 1976 δοκιμάστηκε επιτυχώς και το 1982 εντάχθηκε στης ένοπλες δυνάμεις ΕΣΣΔ. Σχεδιάστηκε κύριος να εκτελεί αναγνωριστικές αποστολές σε βάθος έως και 70 km. 

Πρόκειται για ένα χαμηλοπτέρυγο, δελταπτέρυγο, με μικρού λόγου διατάματος, μονοπλάνο, μεταλλικής κατασκευής και στροβιλοκινητήρα στην ουρά. Μπροστά στο ρύγχος τοποθέτησαν σταθερά πτερύγια “καναρτς” υπό γωνία που παρέχουν επιπλέον ευστάθεια πτήσης σε μεγάλες ταχύτητες.
Κατά την περίοδο 1973-1989, το εργοστάσιο του Voronezh παρέδωσε 950-1000 αεροχήματα (Tu-143 “Reis” εξοπλισμένο με στροβιλοκινητήρα τύπου ΤΡ3-117) στις ένοπλες δυνάμεις της ΕΣΣΔ. Με βάση το Tu-143 αναπτύχθηκαν δυο υποεκδόσεις εναερίων στόχων το Μ-143 και το VR-3VM με την ένταξη τους στον στρατό το 1985.

Ηλεκτρονικός εξοπλισμός:
Μπορούσε να μεταφέρει την πανοραμική φωτογραφική μηχανή PA-1 (με φιλμ 120 m) η TV-κάμερα τύπου I-429B «Chibis-B» με ικανότητα μετάδοσης δεδομένων σε πραγματικό χρόνο η ειδικό εξοπλισμό για ανίχνευση ακτινοβολίας τύπου «Sigma-R».

Επιχειρησιακή δράση:
Χρησιμοποιήθηκε στο Αφγανιστάν την περίοδο 1979-1989 και σε άλλες συγκρούσεις όπως σε Εμφύλιο Πόλεμο του Λιβάνου στις αρχές της δεκαετίας του'80. Χρήση ουκρανικών Tu-143 (Ουκρανική Π.Α.) σε σύγκρουση με τη Ρωσία το 2022.

Σε υπηρεσία:
Ουκρανία, Ρωσία (ως εναέριοι στόχοι για την εκπαίδευση), Λευκορωσία.

Εξαγωγική προώθηση:
Πολεμική Αεροπορία της Τσεχοσλοβακίας (επί του παρόντος μια μοίρα εδρεύει στην Τσεχία και μια άλλη στη Σλοβακία), Ρουμανία, Συρία, Ιράκ. 

Σχέδιο τριών όψεων

Τεχνικά χαρακτηριστικά