Φωτογραφίες από την προσωπική συλλογή του Κωνσταντίνου Πανιτσίδη

 Τεχνικά χαρακτηριστικά      Φωτογραφίες      Video

Στις 22 Φεβρουαρίου πέταξε για πρώτη φορά το πρωτότυπο του νέου Flanker το Su- 35BM. To «-ΒΜ» αποτελεί την πιο πρόσφατη έκδοση της οικογένειας των Su-27 ενσωματώνοντας νέα σχεδίαση και νέα προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα, καθιστώντας το καλύτερο Flanker σήμερα. Στο κείμενο που ακολουθεί επιχειρούμε μια πρώτη γνωριμία με το νέο «αστέρι» της ρωσικής αεροπορικής βιομηχανίας. 
Το ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος Su-35 ξεκίνησε την «επιχειρησιακή» του πορεία ως Su-27M πετώντας για πρώτη φορά το 1988.

Το «-Μ» αποτελούσε μια προσπάθεια της Sukhoi για ένα αναβαθμισμένο Su-27, βάση προδιαγραφών που είχαν τεθεί από τη Ρωσική Αεροπορία (VVS). Το πρώτο πρωτότυπο T-10-M-1 (Αριθμός Πλαισίου (ΑΠ 701) σύμφωνα με την εργοστασιακή ονομασία του, κατασκευάστηκε στις εγκαταστάσεις της Sukhoi.  Στη συνέχεια η παραγωγή των υπολοίπων αεροσκαφών μεταφέρθηκε στο εργοστάσιο της KnAAPO στο Komsomolskim-na-Amure, με την κατασκευή 11 συνολικά αεροσκαφών επίδειξης τεχνολογίας. Το 1992 αποφασίζεται από τη Sukhoi καθώς η VVS εξακολουθούσε να το αναφέρει ως Su-27M η μετονομασία του σε Su-35 προορίζοντάς το για εξαγωγές. Την πρώτη Απριλίου του 1992 πετά το δεύτερο πρωτότυπο το T-10-M-3 με ΑΠ 703, και το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς παρουσιάζεται για πρώτη φορά διεθνώς στην αεροπορική έκθεση του Farnborough όχι ως Su-27M αλλά ως Su-35. Από το 1993 έως και το 1995 κατασκευάζονται ακόμη τρια πρωτότυπα Su-27M, καθώς αυτά δεν επιδείχθηκαν στο εξωτερικό ως Su-35 τα T-10-M-5/6 και 7 με αντίστοιχους ΑΠ 705/706/707. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη δεν παραδόθηκαν ποτέ στην VVS αλλά χρησιμοποιήθηκαν για δοκιμές από το γραφείο της Sukhoi. Το 1996 ξεκινά η κατασκευή πέντε αεροσκαφών προ-παραγωγής των 708 έως και 712 ως Su-27M. 

Από τα συγκεκριμένα αεροσκάφη τρία τελικά καταλήγουν στην VVS για αξιολόγηση ενώ τα υπόλοιπα δύο, τα 711 και 712 παραμένουν στην ιδιοκτησία της Sukhoi. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη χρησιμοποιήθηκαν για ένα διάστημα στη δοκιμή προηγμένων συστημάτων ραντάρ όπως τα Ν011Μ, Ν0011 Bars και το Zhuk-PH συστήματα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν αργότερα στα Su-30MKI και MKK. Μετά την περάτωση αυτών των δοκιμών το 711 υπέστη συγκεκριμέ νες μετατροπές και βαφτίστηκε ως Su-37 Το Su-37 διέθετε το ραντάρ Bars και τους κινητήρες AL-31FP εφοδιασμένους με σύστημα κατευθυνόμενης ώσης σε δύο άξονες στον κάθετο με περιθώριο κίνησης +/- 15 μοίρες και στον οριζόντιο με εύρος κίνησης 12 μοιρών και μέγιστη ώση ο καθένας 32.000 λιβρών (14500 Kgr). Το αεροσκάφος περιόδευε ανά τις αεροπορικές εκθέσεις στον κόσμο από το 1996 έως το 2000 σε μια προσπάθεια της εταιρείας για απόσπαση παραγγελιών από το εξωτερικό χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το δεύτερο αεροσκάφος προ-παραγωγής που ήταν σε πτήσιμη κατάσταση και βρισκόταν στα χέρια της Sukhoi το 712 μετατράπηκε σε διθέσιο Su-35UB με νέο ΑΠ 801 αποτελώντας πρακτικά τη βάση για την ανάπτυξη των Su-30MKK και Su-30MKI. Τα δύο άλλα πρωτότυπα τα 702 και 704 δεν πέταξαν ποτέ αλλά χρησιμοποιήθηκαν μόνο για στατικές δοκιμές.

To Su-27M

Στο Su-27M/Su-35 εφαρμόστηκε μια σειρά από τεχνολογικές προσθήκες που θα το καθιστούσαν σύμφωνα με τον κατασκευαστή του «ικανό να πετυχαίνει εναέρια επικράτηση καταστρέφοντας εναέριους στόχους με προηγμένα βλήματα σε μέσες, μεγάλες και μικρές αποστάσεις κατά τη διάρκεια κλειστών εμπλοκών, την προσβολή εδαφικών στόχων και στόχων επιφανείας όπως και στρατηγικών στόχων βαθιά στην ενδοχώρα του αντιπάλου με ισχυρή αντιαεροπορική άμυνα». Για να εξυπηρετηθούν οι ομολογουμένως αυτοί φιλόδοξοι στόχοι το αεροσκάφος έπρεπε να εξοπλιστεί με ισχυρότερους κινητήρες και νέο ραντάρ. Οι κύριες εξωτερικές διαφορές ήταν οι μεγαλύτερου εκπετάσματος πτέρυγες, το επανασχεδιασμένο ρύγχος για τη φιλοξενία νέου ραντάρ, αντικαθιστώντας το Ν001 και το σύστημα ελέγχου πυρός RLPK-27 των προηγούμενων εκδόσεων του Su-27, τοποθέτηση πτερυγίων κάναρντς και ανθεκτικότερο σύστημα προσγείωσης.
Επειδή το αεροσκάφος ήταν βαρύτερο, παρά τις εκτεταμένες προσθήκες σε σύνθετα υλικά από κράματα λιθίου-αλουμινίου επιλέχθηκε ο ισχυρότερος κινητήρας Lylka AL-31FM μέγιστης ώσης 28.219 λιβρών (12.800 kgr). Ως κύριος αισθητήρας προτιμήθηκε το ηλεκτρονικής σάρωσης Ν-011Μ της ΝΙΙΡ σε σχέση με το παθητικό ηλεκτρονικής σάρωσης Zhuk-PH της Phazatron αν και θεωρείται απόλυτα βέβαια πως και τα δύο συστήματα δοκιμάστηκαν εκτεταμένα στο Su-37. To N-011 θεωρείται πως έχει τη δυνατότητα παρακολούθησης 20 στόχων και της εμπλοκής ταυτόχρονα 6 εξ αυτών με μια μέγιστη ακτίνα εντοπισμού της τάξης των 160 km.
To Zuhk-PH αντίθετα φαίνεται να διαθέτει αυξημένες δυνατότητες όπως η παρακολούθηση 24 στόχων και η ταυτόχρονη εμπλοκή 8 από αυτούς. Μια άλλη προσθήκη στο Su-35 ήταν η τοποθέτηση ενός ουραίου ραντάρ σε ειδική προεξοχή ανάμεσα στα δύο κάθετα σταθερά. Το ραντάρ αυτό είναι το Ν-012 με εμβέλεια περίπου 50 km και τη δυνατότητα να κατευθύνει βλήματα τα οποία εκτοξεύονται αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του αεροσκάφους.
Το σύστημα θεωρείται επιχειρησιακό και μάλιστα έχει πραγματοποιηθεί σειρά δοκιμών με ειδικά τροποποιημένα βλήματα R-73R+. Ο μικρός αριθμός των Su-27M που παραγγέλθηκαν από τη Ρωσική Αεροπορία και στο τέλος αποκτήθηκαν –μόνο τρία-υποδήλωνε καθαρά πως η συγκεκριμένη έκδοση είχε το χαρακτήρα του αεροσκάφους επίδειξης τεχνολογίας και αξιολόγησης προηγμένων συστημάτων. Ταυτόχρονα όμως το αεροσκάφος ήταν διαθέσιμο και για εξαγωγές. Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και η ανάπτυξη μιας άλλης έκδοσης αυτής του Su-37 Terminator. Η τύχη των άλλων τριών πρωτοτύπων των 705/6 και 7 θεωρείται άγνωστη. 
Το Su-35/703 επιχειρήθηκε να συμμετάσχει σε αρκετούς διεθνείς διαγωνισμούς όπως αυτός της Νότιας Κορέας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Μαλαισίας και στον διαγωνισμό FX για το μελλοντικό μαχητικό της Βραζιλιανής Αεροπορίας χωρίς όμως επιτυχία. Ειδικότερα στο διαγωνισμό που αφορούσε την προμήθεια για τη Βραζιλία η Sukhoi είχε φτάσει πολύ κοντά στο να κατορθώσει να πουλήσει 24 Su-35 έναντι 700 εκατ. $ αλλά τελικά η υπόθεση ναυάγησε καθώς ο διαγωνισμός ακυρώθηκε, μέχρι το 2011, όπου δυνητικά το Su-35 παραμένει διεκδικητής αλλά αυτό αναμένεται να συμβεί με την επόμενη έκδοση αυτή του «-ΒΜ».

Ο ύστατος εκσυγχρονισμός - το καλύτερο Flanker
Αναμφίβολα το Su-35BM φαίνεται πως συνιστά την τελευταία προσπάθεια για το καλύτερο Flanker, πριν την έλευση του νέου μαχητικού πέμπτης γενιάς η τύχη όμως της εξέλιξης του οποίου αποτελεί άλλο ένα δυσεπίλυτο γρίφο. Η φιλοσοφία γύρω από την δημιουργία του ΒΜ είναι η συγκέντρωση όλων εκείνων των προηγμένων χαρακτηριστικών της οικογένειας Flanker γύρω από ένα μονοθέσιο τουλάχιστον στην αρχή αεροσκάφος και των διδαγμάτων που έχουν αντληθεί από την πολυετή επιχειρησιακή χρησιμοποίηση των προηγούμενων εκδόσεων.

Φωτογραφία © Sukhoi Company (JSC)

Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του αεροσκάφους, έτσι όπως αυτά μπορούν να διατυπωθούν είναι: Αυξημένη ευελιξία, συστήματα αποκάλυψης στόχου μακράς εμβέλειας, ραδιόζευξη ανταλλαγής πακέτων πληροφοριών υψηλής ανθεκτικότητας σε αντίμετρα, βλήματα μέσης και μεγάλης εμβέλειας έναντι στόχων στον αέρα και στο έδαφος/επιφάνεια, προηγμένο σύστημα ηλεκτρο νικού πολέμου, ελαχιστοποίηση της ηλεκτρομαγνητικής «υπογραφής» του αεροσκάφους, συστήματα υψηλής απόδοσης με τεχνική συγχώνευσης δεδομένων και επαρκής υπολογιστικής ικανότητας, πλήρως ψηφιακό κόκπιτ και δυνατότητα ανεφοδιασμού εν πτήση. Αν και το όνομα παραπέμπει στο Su-35, το νέο «-BM» διαθέτει αρκετές σε σχέση με αυτό. Μία από τις κυριότερες εξωτερικές διαφορές είναι η απουσία πτερυγίων κάναρντς, ο μικρότερος κώνος που φιλοξενεί το ραντάρ οπίσθιας παρακολούθησης, η μείωση της επιφάνειας των ουραίων διατάξεων, μεγαλύτερες αεροεισαγωγές, επανασχεδιασμένη καλύπτρα, και μεγαλύτερες υπεραντωτικές διατάξεις.

Κινητήρες
Οι κινητήρες που προωθούν το νέο Flanker αποτελούν εξέλιξη της οικογένειας AL-31F πρακτικά όμως πρόκειται για μια νέα κατασκευή. Ο νέος κινητήρας ονομάζεται 117S και διαθέτει σε σχέση με τους AL-31 νέο ανεμιστήρα, νέο τμήμα χαμηλής και υψηλής συμπίεσης και νέο σύστημα ψηφιακού ελέγχου λειτουργίας.

Φωτογραφία © Sukhoi Company (JSC)

Όλες αυτές οι αλλαγές αλλά και η εφαρμογή νέων υλικών στην κατασκευή τους οδήγησαν στη μείωση του βάρους σε σχέση με τους «-31F» κατά 20% αλλά και στην αύξηση του μεσοδιαστήματος μεταξύ δύο επιθεωρήσεων από τις 500 στις 1.000 ώρες λειτουργίας, ενώ ο χρόνος πριν την πρώτη γενική επιθεώρηση έχει ανέλθει στις 1.500 ώρες. 
Η ώση του νέου 117S ανέρχεται, η μέγιστη, με τη χρήση μετακαυστήρα στις 31.900 lb (14.500 kgr) για τον καθένα, ενώ η ξηρή του ώση ανέρχεται στις 19.400 lb (8.800 kgr). Οι παραπάνω αριθμοί δίνουν στο αεροσκάφος ένα λόγο ώσης προς βάρους στο 0,84 για το μέγιστο βάρος απογείωσης και στο 1,14 για το τυπικό βάρος απογείωσης. Ενδεικτικά οι αντίστοιχες τιμές για το αμερικανικό F/A-22 Raptor είναι 0, 86 και 1,13 αντίστοιχα. Οι κινητήρες είναι προϊόν της NPO Saturn και οι πρώτοι δύο παραδόθηκαν στο εργοστάσιο της KnAAPO για να τοποθετηθούν στο πρώτο Su-35BM στις αρχές του 2007. Η καινοτομία που εισάγουν οι 117S εκτός του νέου κεντρικού τμήματος και της αυξημένης ώσης είναι η δυνατότητα του κατευθυνόμενου ελέγχου της ώσης σε τρείς, αντί για δύο στον AL-31FΜ, άξονες. Αυτό μεταφράζεται σε κίνηση στο κάθετο, στο οριζόντιο και στο περιμετρικό επίπεδο. Είναι η πρώτη φορά που επιχειρησιακά δοκιμάζεται ένα τέτοιο σύστημα. Το F-22 διαθέτει κίνηση +/- 20 μοιρών μόνο στον κάθετο άξονα. Κάτι τέτοιο αναμένεται να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην εξερεύνηση του φακέλου πτήσεως και ελιγμών κατά τη διάρκεια κλειστής εμπλοκής δίνοντας στο ρωσικό Flanker ένα σημαντικό προβάδισμα στο συγκεκριμένο τομέα κάτι που επιβεβαιώνεται και από το γεγονός πως το σύστημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε υπερηχητικές ταχύτητες κάτι που καταδεικνύει και το προηγμένο λογισμικό του συστήματος ελέγχου πτήσης.
Οι 117S πρόκειται να είναι οι κινητήρες που θα προωθήσουν και το νέο μαχητικό πέμπτης γενιάς του προγράμματος PAK-FA.

Ραντάρ

Φωτογραφία © Sukhoi Company (JSC)

Απεικόνηση του μέγιστου εύρους κάλυψης του ραντάρ IRbis-E. Στο μέγιστο αυτό εύρος το ραντάρ παρουσιάζει την ικανότητα να βλέπει προς τα πίσω σε ένα τομέα 30 μοιρών ανά πλευρά. Στη συγκεκριμένη πέριπτωση η μέγιστη εμβέλεια εντοπισμού στόχου ανέρχεται στα 200 km στο εμπρόσθιο ημισφαίριο και 80 km στους δύο πλάγιους και οπίσθιους τομείς των 30 μοιρών έκαστος. Η εμβέλεια αυτή μείωνεται στα 50 km όταν το ραντάρ βλέπει προς τα κάτω.

Ο κύριος ηλεκτρονικός αισθητήρας του Su-35BM πρόκειται να είναι το νέο ραντάρ της ΝΙΙΡ IRbis-E. Το συγκεκριμένο ραντάρ αποτελεί εξέλιξη του Ν0011 Bars που βρίσκεται στα Su-30MK προσφέροντας σημαντικά καλύτερες επιδόσεις και επιπλέον λειτουργίες. Πρόκειται για σύστημα εκπομπής στη μπάντα Χ με παθητική κεραία διάταξης φάσης και ηλεκτρονικής σάρωσης η διάμετρος της οποίας ανέρχεται στα 900 mm. Η κεραία έχει τη δυνατότητα και μηχανικής κίνησης μέσω υδραυλικού μηχανισμού τόσο στο κάθετο επίπεδο όσο και στο αζιμούθιο. Η δυνατότητα εύρους κάλυψης μέσω της ηλεκτρονικής σάρωσης ανέρχεται στις +/- 60 μοίρες (συνολικά 120 μοίρες) για κάθε από τους δύο τομείς έρευνας, ενώ με τη μηχανική μετακίνησή αυτή αυξάνεται στις 120 μοίρες (συνολικά 240 μοίρες).

Διαμόρφωση αέρος-αέρος με δυνατότητα παρακολούθησης 30 στόχων ταυτόχρονα / Εγκλωβισμός στόχου έδαφους  © Sukhoi Company (JSC)

Στο κάθετο επίπεδο το εύρος έρευνας ανέρχεται στις +/- 60 μοίρες. Με τη χρήση του σκοπευτικού επί κράνους το ραντάρ μπορεί να ελέγξει ένα τομέα 120 μοιρών σε πλάτος και 60 μοιρών σε ύψος, ενώ με τη χρήση μόνο του HUD και κατά τη διάρκεια κλειστής εμπλοκής το ραντάρ μπορεί να παρακολουθήσει ένα στόχο στο παράθυρο 10 μοιρών σε πλάτος και 60 μοιρών σε ύψος, σε διαμόρφωση κάθετης σάρωσης και 15 μοίρες σε πλάτος και 10 μοίρες σε ύψος για βολή πυροβόλου.

 RCS=3 m²    RCS=50.000 m2  © Sukhoi Company (JSC)

Το IRbis-E διαθέτει συνολική ισχύ εξόδου 20 KW κάτι που του παρέχει μέγιστη εμβέλεια εντοπισμού επερχόμενου στόχου μεγέθους μαχητικού αεροσκάφους με συνολικό RCS τα 3 τμ φτάνει τα 350 με 400 km, με μέγιστη γωνία διόπτευσης τις 100 μοίρες στο αζιμούθο και εντοπισμό στόχου που απέρχεται τα 150 km. Όταν το εύρος έρευνας αυξάνεται στις 300 μοίρες, με μηχανική υποβοήθηση, η εμβέλεια για αποκάλυψη ίδιου στόχου ανέρχεται στα 200 km, ενώ στην περίπτωση που η σχετική θέση του στόχου παρουσιάζει επιστροφές από το έδαφος (Look-down) η εμβέλεια αυτή μειώνεται στα 170 km. Σε ότι αφορά τον εντοπισμό και εγκλωβισμό στόχων επιφανείας το IRbis-E μπορεί να εντοπίσει σκάφος μεγέθους αεροπλανοφόρου στα 400 km τορπιλάκατο στα 120 km, γέφυρα στα 150 με 200 km και αντιαεροπορικά συστήματα ή τεθωρακισμένα οχήματα με 30 τμ RCS στα 70 km. Το IRbis-E έχει την ικανότητα να εντοπίζει και αεροσκάφη με χαρακτηριστικά stealth και συνολικό RCS που δεν υπερβαίνει το 0,01 τμ σε αποστάσεις 90 km.

Ψηφιακή απεικόνηση της λείτουργίας αέρος-αέρος του ραντάρ © Sukhoi Company (JSC)

  Μέγιστη απεικόνηση παρακολούθησης.    Χώρος έρευνας και εγκλωβισμού με τη χρήση του σκοπευτικού επί κράνους.

  Εύρος έρευνας στο κάθετο επίπεδο για κλειστές εμπλοκές.    Εύρεση στόχων μέσω του «HUD»

Στην έρευνα στόχων εδάφους το ραντάρ διαθέτει διαμόρφωση συν θετικής απεικόνισης (SAR), όξυνση δέσμης ντόπλερ όταν δεν χρησιμοποιείται η διαμόρφωση SAR και δυνατότητα χαρτογράφησης εδάφους και παραβολής της με το σύστημα ναυτιλίας, για την επαλήθευση συντεταγμένων ναυτιλίας. Το σύστημα ελέγχου πυρός μπορεί να παρακολουθεί ταυτόχρονα έως 30 στόχους και να πραγματοποιεί ταυτόχρονη εκτόξευση ή δύο βλημάτων με ημιενεργή καθοδήγηση ή 8 με αυτόνομη κατεύθυνση πλήττοντας ισάριθμους στόχους. Το ραντάρ είναι επίσης ικανό να παρακολουθεί έως και 4 στόχους εδάφους σε διάφορα επίπεδα ανάλυσης έως και τα 400 km
με παράλληλα χαρτογραφημένα δεδομένα της γύρω περιοχής, με τη δυνατότητα να πλήτει δύο από αυτούς ταυτόχρονα ενώ συνεχίζει την έρευνα για εναέριους στόχους. Το σύστημα δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στο πρωτότυπο του Su-35BM τον Αύγουστο του 2007.

Απεικόνηση του συστήματος OLS-35 και της δυνατότητας του να εντοπίζει στόχους στον αέρα και το έδαφος © Sukhoi Company (JSC)

Ένας ακόμη αισθητήρας, παθητικός αυτή τη φορά, που χρησιμοποιείται για την εύρεση στόχων είναι το σύστημα OLS-35 (Optiko Lokacionnaya Stanciya). Πρόκειται για ένα υπέρυθρο αισθητήρα ολοκληρωμένος με ένα αποστασιομέτρη λέιζερ τοποθετημένο μπροστά από το αλεξήνεμο του χειριστή. Έχει τη δυνατότητα αποκάλυψης επερχόμενων στόχων σε απόσταση 50 km και απερχόμε νων σε απόσταση 90 km. Μπορεί να παρακολουθεί έως και τέσσερις εναέριους στόχους ταυτόχρονα και έχει τη δυνατότητα μέσω του αποστασιομέτρη λέιζερ μέτρησης απόστασης στόχων εδάφους μέχρι τα 30 km και εναέριων στόχων έως τα 20 Km. 

Φωτογραφία © Sukhoi Company (JSC)

Το OLS καλύπτει δύο τομείς των 90 μοιρών εκατέρωθεν του διαμήκους άξονα του αεροσκάφους. Το Su-35 θα διαθέτει ραντάρ οπίσθιας παρατήρησης αλλά δεν έχει γνωστό πιος τύπος θα είναι αυτός. Ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί εάν θα είναι μηχανικής ή ηλεκτρονικής σάρωσης αν και σύμφωνα με πληροφορίες η NIIP έχει κάνει γνωστό πως πιθανότατα το συγκεκριμένο ραντάρ θα αφορά τη δεύτερη περίπτωση.

Σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου-πιλοτήριο
Το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου που προέρχεται από τη MRPC Avionica στεγάζεται σε δύο ατρακτίδια στα ακροπτερύγια στα πρότυπα του EF-2000 Typhoon. Πρόκειται για το σύστημα KNIRT1 L175M Khibiny-M. Το L175M ακολουθεί τη φιλοσοφία των σύγχρονων μαχητικών τέταρτης και πέμπτης γενιάς σε ότι αφορά τη συνολική του ολοκλήρωση στην ομάδα αισθητήρων του αεροσκάφους.

Φωτογραφία © Sukhoi Company (JSC)

Έτσι χρησιμοποιώντας λογισμικό σύμπτυξης δεδομένων σε συνδυασμό με το ραντάρ και το OLS προσφέρει συνολική εκτίμηση της κατάστασης σε μια ολοκληρωμένη εικόνα των απειλών για τον χειριστή. Στα επίσημα κείμενα της εταιρείας αναφέρεται χαρακτηριστικά πως το L175M μπορεί να προσφέρει αυτοπροστασία, αμοιβαία υποστήριξη και προστασία ομάδας αεροσκαφών, υπογραμμίζοντας με αυτόν τον τρόπο τόσο την επιχειρησιακή του ευελιξία όσο και τις δυνατότητες του αναφορικά με την υψηλή ισχύ εξόδου. Όπως είναι ευνόητο τα στοιχεία για το L175M είναι περιορισμένα αλλά από ότι πληροφορίες έχουν γίνει γνωστές το σύστημα μπορεί να εντοπίζει τις ηλεκτρονικές απειλές, να τις κατηγοριοποιεί, να εκπέμπει αντίμετρα αλλά και να εκπέμπει ψευδείς πληροφορίες εξαπάτησης των ESM του αντιπάλου, να στοχοποιεί εχθρικά κέντρα αεράμυνας για τα βλήματα αντι-ραντάρ τύπου R-27EP, όπως και για βλήματα αέρος- αέρος να προειδοποιεί για απειλές προερχόμενες τόσο από Η/Μ πηγές όσο και από συστήματα καθοδήγησης λέιζερ ενώ τέλος διαθέτει διαμόρφωση προειδοποίησης επερχομένου βλήματος και διαχείριση των αναλωσίμων (αερόφυλλα, θερμοβολίδες). Τέλος το L175M είναι ολοκληρωμένο με το παγκόσμιο σύστημα ναυτιλίας GLONASS ενώ διαθέτει ξεχωριστή οθόνη απεικόνισης δεδομένων στο πιλοτήριο.

Ο θάλαμος διακυβέρνησης  διαθέτει δυο  μεγάλες έγχρωμες οθόνες των 15 ιντσών τύπου LCD. Η διαχείρισή τους πραγματοποιείται από ένα κέρσορα, μέσω του χειριστηρίου και από μια σειρά διακοπτών περιμετρικά τους. Για την αποφυγή του διπλού ειδώλου διατίθεται λογισμικό συγχώνευσης δεδομένων. Ο πιλότος φέρει επίσης σκοπευτικό επί κράνους. Απεικόνιση ανάγλυφου εδάφους. Επιπλέον στον εξοπλισμό θα περιλαμβάνεται ένα σύστημα για την καταγραφή της φυσικής κατάστασης του πιλότου.  Φωτογραφία © Sukhoi Company (JSC)

Στο κόκπιτ το σύστημα ηλεκτρονικών ονομάζεται ΜΑΚ-35 και αποτελείται από δύο μεγάλες έγχρωμες οθόνες LCD 22,5 x 30 cm, με ανάλυση 1400x1050 pixel καθώς και μια επιπλέον στο κάτω αριστερά μέρος του πάνελ που παρέχει στοιχεία για το σύστημα αυτοπροστασίας. Τη διαχείριση των συστημάτων στο πιλοτήριο αναλαμβάνει το σύστημα διαχείρισης πληροφοριών IMS, το οποίο ελέγχεται από δύο πανίσχυρους υπολογιστές. Το HUD είναι το IKSh-1M ενώ δίπλα του υπάρχει μια ακόμη εφεδρική οθόνη με βασικά δεδομένα πτήσης σε περίπτωση αστοχίας των δύο κεντρικών οθόνων. Το σύστημα ναυτιλίας ονομάζεται KRNPO-35 και σε αυτό περιλαμβάνεται
αδρανειακό με γυροσκόπιο λέιζερ LINS-2000.

Φωτογραφία © Sukhoi Company (JSC)

Το σύστημα επικοινωνιών περιλαμβάνει δύο τερματικά UHF/VHF, ανταλλαγή πακέτων δεδομένων σύμφωνα με το πρωτόκολλο Link 16 κάτι αδιανόητο στο πρόσφατο παρελθόν καθώς και δυνατότητα κρυπτογράφησης φωνής και μνημάτων. Το σύστημα επικοινωνιών πρόκειται να διαθέτει το ειδικό τερματικό APAA. Αν και οι πληροφορίες είναι και πάλι περιορισμένες πρόκειται μάλλον για ένα πολυκάναλο σύστημα εκπομπής λήψης κάτι που θα επιτρέπει την ταυτόχρονη επικοινωνία μέσω πακέτων ανταλλαγής δεδομένων διασυνδεδεμένο με πολλούς χρήστες.

Σύστημα ελέγχου πτήσης
Το σύστημα ελέγχου πτήσης του Su-35BM είναι ένα πολυσύνθετο λο γισμικό, το οποίο ελέγχει μια σειρά από επιφάνειες ελέγχου μειώνοντας κατά πολύ το έργο του χειριστή. Το σύστημα αποκαλείται SDU- 427 προέρχεται από το Su-47 Berkut και αποτελείται από τέσσερα κα νάλια ελέγχου λειτουργίας Το παραπάνω βοήθησε τους μηχανικούς του σχεδιαστικού γραφείου της Sukhoi στο να μειώσουν την επιφάνεια των ουραίων επιφανειών ελέγχου σε σημείο που να είναι μικρότερες ακόμη και από το αρχικό Su-27, βοηθώντας έτσι εκ του παραλλήλου και στη μείωση του RCS του αεροσκάφους. Το SDU-47 ελέγχει το χειριστήριο, τον αυτόματο έλεγχο των επιφανειών αντιστάθμισης, τον έλεγχο των κινούμενων ακροφυσίων, τη διαμόρφωση ενισχυμένης
ευελιξίας, η οποία επιλέγεται από τον χειριστή σε περιπτώσεις κλειστής εμπλοκής καθώς και τον έλεγχο του αεροσκάφους στο έδαφος.

Όπλα

Φωτογραφία © Sukhoi Company (JSC)

Στο οπλικό φορτίο του Su-35BM περιλαμβάνονται τα περισσότερα όπλα του ρωσικού οπλοστασίου, καθώς το τελευταίο Flanker συνιστά μια έξοχη πλατφόρμα όπλων με 12 συνολικά σημεία εξωτερικής ανάρτησης φορτίου.
Τον σταθερό οπλισμό του αεροσκάφους αποτελεί το μονόκαννο πυροβόλο, GSh-301 των 30 mm, που είναι τοποθετημένο στην προέκταση των πτερύγων (LERX) από την δεξιά μεριά. Η ταχυβολία του πυροβόλου φτάνει τα 1.500 βλ./λεπτό ενώ υπάρχει διαθέσιμο απόθεμα 150 βλημάτων.

Στα βλήματα αέρος-αέρος περιλαμβάνονται:
Για εμπλοκή σε κοντινές αποστάσεις το αεροσκάφος μπορεί να φέρει έως και 6 βλήματα R-73E. To R-73 αποτελεί ένα βλήμα IIR ολικής θέας εμπλοκής υιοθετώντας πτερύγια εκτροπής καυσαερίων (TVC) προσδίδοντας μεγάλη ευελιξία κατά τη τερματική φάση εναντίον ελισσόμενων στόχων με υψηλή φόρτιση. Διαθέτει πολεμική κεφαλή βάρους 7,5 kgr έχει μέγιστη εμβέλεια η οποία ποικίλει ανάλογα της ταχύτητας και του ύψους του στόχου από 20 έως και 30 km και αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 2,5 mach. Η ελάχιστη ακτίνα εμπλοκής είναι 300 m όταν το βλήμα εκτοξεύεται προς την πίσω κατεύθυνση. Η κεφαλή του υπέρυθρης καθοδήγησης εγκλωβίζει το στόχο πριν την εκτόξευση σε ένα παράθυρο +/- 45 μοιρών όταν πραγματοποιείται βολή εντός πεδίου θέας του HUD αλλά επί σης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε συνδυασμό με το ειδικό σκοπευτικό επί κράνους, επιτρέποντας βολές εκτός του πεδίου θέας του HUD.
Σε μέσες αποστάσεις χρησιμοποιείται το βλήμα R-27ER. Πρόκειται για ένα βλήμα ημιενεργού καθοδήγησης με ενδιάμεση αδρανειακή ναυτιλία και ανανέωση σημείου ναυτιλίας μέσω ασφαλούς ραδιόζευξης και ισχυρότερο κινητήρα σε σχέση με την προηγούμενη έκδοση την R-27R. Ο δέκτης του βλήματος έχει εύρος λήψης +/- 50 μοίρες και πεδίο έρευνας +/- 55 μοίρες στην έκδοση της υπέρυθρης καθοδήγησης (R-27ΕT). Το βλήμα μπορεί να εκτοξευθεί όταν το αεροσκάφος εκτελεί ελιγμούς φόρτισης έως και 5 g και να εμπλέξει στόχους που κινούνται με ταχύτητα έως και 3500 km/h σε ύψη μέχρι και 27.000 m, με μέγιστο περιθώριο υψομετρικής διαφοροποίησης του στόχου από το επίπεδο πτήσης του αεροσκάφους τα 10 km. Η ελάχιστη ακτίνα εμπλοκής του βλήματος ανέρχεται στα 500 m. Εκτός των δύο παραπάνω εκδόσεων το Su-35BM αναμένεται να φέρει και μια νέα έκδοση του R-27 την R-27EP. Η τελευταία αποτελεί μια παθητική έκδοση του βλήματος καθώς κατευθύνεται προς το στόχο του μέσω των Η/Μ εκπομπών του στόχου. Το βλήμα χαρακτηρίζεται ως αντι-ραντάρ, κάτι που σημαίνει πως μπορεί να πλήξει τόσο αεροσκάφη AWACS όσο και μαχητικά όταν αυτά βρίσκονται στη φάση της έρευνας με τα δικά τους ραντάρ. Ένα στοιχείο όμως που είναι λιγότερο γνωστό είναι πως ο ερευνητής του βλήματος PRGS-27 ή 9B-1032, που λειτουργεί στο εκατοστομετρικό μήκος κύματος έχει τη δυνατότητα καθοδήγησης και σε πηγές παρεμβολών που προέρχονται από αντίπαλα συστήματα ECM (Home-on-jam). Το μεγάλο προτέρημα του R-27EP είναι πως αναπτύχθηκε για συνεργασία με το σύστημα OLS αλλά και το πακέτο αυτοπροστασίας L175S. Το τελευταίο από τη στιγμή που θα έχει εγκλωβίσει ένα στόχο, θα περνά μέσω αρτηρίας δεδομένων τα δεδομένα στο OLS και αυτό μέσω ασφαλούς ραδιόζευξης δεδομένα ναυτιλίας στο βλήμα που θα έχει ήδη εκτοξευθεί. Το τελευταίο θα έχει ανοικτό το δέκτη του συλλαμβάνοντας τις Η/Μ εκπομπές του αντίπαλου αεροσκάφους και η ανανέωση των σημείων ναυτιλίας θα παύει από τη στιγμή που το βλήμα θα γίνεται αυτόνομο στην καθοδήγησή του πλήττοντας το εχθρικό αεροσκάφος πριν αυτό μπορέσει να αντιληφθεί το οτιδήποτε, καθώς η όλη διαδικασία είναι εντελώς παθητική χωρίς την παραμικρή εκπομπή Η/Μ που θα μπορούσε να προειδοποιήσει τον αντίπαλο για την παρουσία απειλής.
Το βλήμα αν και διατίθεται σε δύο εκδόσεις την R-27P και την R-27EP, στο «-ΒΜ» πρόκειται να χρησιμοποιηθεί η τελευταία καθώς διαθέτει βελτιωμένο κινητήρα προσδίδοντας μέγιστη εμβέλεια που φτάνει τα 110 km. Αν και ο ερευνητής του R-27EP σύμφωνα με πληροφορίες έχει τη δυνατότητα να εντοπίζει στόχους σε αποστάσεις που φτάνουν τα 200 km εντούτοις το υπάρχων βλήμα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις αυτές. Ο μέγιστος αριθμός βλημάτων που μπορεί το αεροσκάφος να φέρει ανέρχεται για το μεν R- 27ER στα οκτώ και για τα R-27ET και R-27EP στα τέσσερα.
Το τρίτο βλήμα που θα εξοπλίσει το Su-35BM, είναι το R-77 RVVAE και ανήκει σε βλήματα μέσης εμβέλειας. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1992 στο MosAeroshow λαμβάνοντας το προσωνύμιο Amraamski από τους δυτικούς δημοσιογράφους. Αυτό γιατί τα δύο βλήματα, το R-77 και το ΑΙΜ-120 χρησιμοποιούν το ίδιο σύστημα καθοδήγησης, ενδιάμεση αδρανειακή με διορθώσεις από το αεροσκάφος φορέα και τελική ενεργή καθοδήγηση και είναι παρόμοιων κινηματικών επιδόσεων. Το R-77 στην αρχική του έκδοση έχει μέγιστη εμβέλεια τα 50 km εναντίον μαχητικών αεροσκαφών και τα 80 km εναντίον βομβαρδιστικών. Δύο νέες εκδόσεις η R-77M1 και η Ρ-77Μ-PD θεωρείται πως θα διαθέτουν κινητήρα τύπου Ramjet δίνοντας στο βλήμα μέγιστη εμβέλεια κοντά στα 175 km. To Ρ-77 μπορεί να εμπλέξει στόχους που κινούνται έως και 3600 km/h και ύψη από τα 200 μέτρα έως και τα 25.000 μέτρα ύψος. Το βλήμα μπορεί να πετύχει μέγιστο ρυθμό στροφής 150 μοιρών/sec ενώ ο ενεργός αισθητήρας του αναλαμβάνει την καθοδήγηση του βλήματος σε απόσταση 20 km από το στόχο, έχοντας μέγιστη ταχύτητα τα 4 mach. Το RVV-AE μπορεί να φορτωθεί σε όλους τους εξωτερικούς φορείς του Su-35BM δίνοντας έτσι το πλεονέκτημα της μεταφοράς μέχρι και 12 βλημάτων.
Τέλος και σε ότι αφορά τα βλήματα εξαιρετικά μεγάλης εμβέλειας εδώ οι πληροφορίες είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Ένα και μοναδικό βλήμα επιδείχθηκε κατά τη διάρκεια της έκθεσης MAKS 2007 με τον κωδικό ΑΑΜ προερχόμενο από το σχεδιαστικό γραφείο Navator. Σύμφωνα με πληροφορίες το νέο αυτό βλήμα ονομάζεται KS-172S-1 με μέγιστη εμβέλεια τα 300 km, πρόκειται δηλαδή για πύραυλο εξαιρετικά μεγάλης ακτίνας εμπλοκής, και δυνατότητα χρήσης εναντίον εναέριων στόχων που πετούν από τα 3 μέτρα ύψος έως και τα 30.000 μέτρα και με ταχύτητα έως και τα 4000 km/h εκτελώντας ελιγμούς αποφυγής έως και 12 g . Σύμφωνα με τα στοιχεία της Sukhoi το αεροσκάφος θα μπορεί να φέρει έως και πέντε βλήματα του τύπου.
Τέλος πληροφορίες αναφέρουν πως αναμένεται να πιστοποιηθεί στο «-ΒΜ» μια έκδοση του βλήματος R-37M η K-37 που χρησιμοποιείται στο MiG-31M και έχει ακτίνα προσβολής επίσης τα 300 km.

Βλήματα αέρος-εδάφους/επιφανείας
Στο οπλοστάσιο του νέου Flanker περιλαμβάνεται μια εκτεταμένη σειρά από όπλα στρατηγικά και μη. Στην κατηγορία των όπλων εναντίον σκαφών επιφανείας συναντάμε το Kh-59MK. Το βλήμα αυτό cruise αποτελεί περαιτέρω εξέλιξη του Kh-59 και «-59Μ» και σε αντίθεση με αυτά που χρησιμοποιούσαν για την τελική τους καθοδήγηση κάμερα ημέρας, η νέα έκδοση του Kh-59 χρησιμοποιεί ένα ενεργό αισθητήρα ραντάρ τον ARGS-59E ο οποίος αποκαλείται επίσης και ως ραντάρ MMS.
Ο ενεργός ερευνητής του βλήματος μπορεί να εντοπίσει στόχο με RCS συνολικής επιφάνειας 3000 τμ από απόσταση 25 km και στόχο με RCS 300 τμ από απόσταση 15 km περίπου. Το βλήμα δεν δια θέτει πυραυλοκινητήρα αλλά ένα κινητήρα turbofun ο οποίος επιταχύνει το βλήμα σε ταχύτητες κοντά στο mach 1. Μπορεί να εκτοξευθεί από το αεροσκάφος από ύψος έως και 11.000 m, επιτυγχάνοντας μέγιστη εμβέλεια της τάξης των 285 km. Το βλήμα κατά τη διάρκεια της μεσοπορείας προς το στόχο πετά σε ύψος 10 με 15 μέτρων, ενώ στην τελική φάση της προσβολής το ύψος αυτό μειώνεται περαιτέρω φτάνοντας τα 4 έως και 7 μέτρα. Η πολεμική κεφαλή του βλήματος ανέρχεται στα 320 kgr καθιστώντας την τη μεγαλύτερη σε σχέση με κάθε άλλο βλήμα αέρος-επιφανείας παγκοσμίως. Το Su-35BM μπορεί να φέρει έως και έξι βλήματα Kh-59MK.
Για στόχους αεράμυνας και σταθμών ραντάρ το βλήμα που χρησιμοποιείται είναι το γνωστό Kh-31. Το όπλο υπάρχει σε δύο διαμορφώσεις την Kh-31A, με ενεργό αισθητήρα ραντάρ και την Kh-31P με παθητικό δέκτη, το «-ΒΜ» όμως πρόκειται να φέρει την τελευταία.
Το Kh-31Ρ αναπτύχθηκε ειδικά για την προσβολή των αντιαεροπορικών συστημάτων ΜΙΜ-104 Patriot αλλά και των ναυτικών ραντάρ SPY-1 των σκαφών AEGIS και έχει μέγιστη ακτίνα προσβολής τα 100 km ενώ φέρει πολεμική κεφαλή που ισοδυναμεί με 90 kgr ΤΝΤ. Το αεροσκάφος μπορεί να φέρει έως και έξι βλήματα του τύπου.
Στα μικρότερα βλήματα προσβολών στόχων εδάφους βρίσκεται το Kh-29TE. Το βλήμα θεωρείται αντίστοιχο του αμερικανικού Maverick και διαθέτει μια τηλεοπτική κάμερα Tubus2 ο οποίος λειτουργεί στο οπτικό μήκος κύματος 0,4-0,95 μm. Ο χειριστής βλέπει μέσω μιας εκ των δύο οθονών του αεροσκάφους την εικόνα που παρέχει ο τηλεοπτικός αισθητήρας του βλήματος και αφού
επιλέξει το στόχο του εκτοξεύει το βλήμα. Από εκεί και πέρα η καθοδήγησή του προς το στόχο είναι αυτόνομη χωρίς την ανάγκη παραμονής του αεροσκάφους πάνω από την περιοχή προσβολής. Η μέγιστη ακτίνα προσβολής του κυμαίνεται μεταξύ 8 και 10 km διαθέτοντας CEP μεταξύ 4 και 5 μέτρων. Μπορεί να εκτοξευθεί από ύψος 200 έως και 10.000 μέτρων αν και η δυνατότητα πάνω από τα 5000 μέτρα είναι εντελώς θεωρητική κυριότερα λόγω της αδυναμίας του τηλεοπτικού αισθητήρα να εγκλωβίσει το στόχο του. Οι ταχύτητες του αεροσκάφους μπορεί να κυμαίνονται από τα 600 έως και τα 1250 km/h και το βλήμα ενδείκνυται για άφεση μεταξύ 1500 και 4000 μέτρων σε ύψος. Είναι υπερηχητικός φτάνοντας τα 2900 km/h σε ταχύτητα και διαθέτει πολεμική κεφαλή βάρους 317 kgr. 
Εκτός από τον Kh-29TE το βλήμα παράγεται και σε δύο άλλες εκδόσεις: στην Kh-29L με δέκτη ακτινοβολίας λέιζερ και στην Kh-29D με υπέρυθρο ερευνητή. Η Kh-29TΕ είναι η έκδοση που προορίζεται για εξαγωγές. Το αεροσκάφος μπορεί να φέρει έως και έξι
βλήματα του τύπου.
Αλλα όπλα που μπορεί να φέρει το Su-35BM είναι η βόμβα με καθοδήγηση λέιζερ LGB-250, με πολεμική κεφαλή βάρους 300 kgr, η KAB-500 που χρησιμοποιεί τηλεοπτική καθοδήγηση η KAB-500S-E με καθοδήγηση μέσω του δορυφορικού συμπλέγματος ναυτιλίας GLONASS και η ΚΑΒ-1500 με TV καθοδήγηση και αυτή αλλά με μεγαλύτερη πολεμική κεφαλή των 1500 kgr.

Το μέλλον του νέου Flanker
Αναμφισβήτητα το Flanker BM (Bolshaya Modernizatsiya – Βαθύς εκσυγχρονισμός) αποτελεί την τελευταία έκδοση της οικογένειας των Su-27 ενσωματώνοντας συστήματα τα οποία απαντώνται στα μαχητικά τέταρτης και πέμπτης γενιάς. Πρόκειται πρακτικά για μια νέα σχεδίαση αφήνοντας αρκετά πίσω του τις προηγούμενες εκδόσεις όπως τα Su-30MKK και MKI οι οποίες μέχρι πρότινος θεωρούνταν ως οι πιο προηγμένες της συγκεκριμένης σχεδίασης. Το Flanker BM, κατά πολλούς θεωρείται ως ο πρόδρομος του PAK-FA ενσωματώνοντας πολλά από τα συστήματα, όπως η διαμόρφωση στο πιλοτήριο ή οι κινητήρες που θα είναι βασικός εξοπλισμός του νέου μαχητικού πέμπτης γενιάς. Μέχρι στιγμής και σύμφωνα με πληροφορίες εκτός του πρωτότυπου που πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση στις 22 Φεβρουαρίου του 2008 και επιδείχθηκε για πρώτη φορά στην αεροπορική έκθεση MAKS 2007 έχουν κατασκευαστεί άλλα δύο ή τρία αεροσκάφη προπραγωγής ακολουθώντας ένα εντονότατο πρόγραμμα πτητικών δοκιμών και δοκιμής συστημάτων.
Το «-ΒΜ» εκτός από εξαγωγές πρόκειται να αποτελέσει και τον αντικαταστάτη όλων των προηγούμενων εκδόσεων του Su-27 που υπηρετούν με τη Ρωσική Αεροπορία, ακόμη και μετά την έλευση του PAK-FA συμπληρώνοντας το τελευταίο στις πολεμικές μοίρες.

Επιγραμματικά οι κυριότερες αλλαγές σε σχέση με τις προηγούμενες εκδόσεις είναι:
- Βελτιωμένη αεροδυναμική με προηγμένο σύστημα ελέγχου πτήσης και μικρότερες διαστάσεις
- Δυνατότητα ανάληψης πολλαπλών προσβολών αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους/επιφανείας στην ίδια επιχειρησιακή έξοδο.
- Υψηλή υπερ-ευελιξία χάρις στο νέο προωθητικό σύστημα και στον έλεγχο κατεύθυνσης ώσης
- Μειωμένη ανακλαστική επιφάνεια στην Η/Μ ακτινοβολία
- Προηγμένα υλικά κατασκευής
- Αυξημένη επιβιωσημότητα
- Δυνατότητα αναταλλαγής δεδομένων συμπεριλαμβανομένης και της δυνατότητας Link-16 και βελτιωμένο σύστημα επικοινωνιών
- Νέο ραντάρ και σύστημα υπέρυθρης παρατήρισης
- Νέο σύστημα αυτοπροστασίας
- Δυνατότητα super-cruise
- Μεταφορά νέων όπλων
- Επανασχεδιασμένο πιλοτήριο και προηγμένα συστήματα αποστολής και σκοπευτικό επί κράνους
- Χαμηλό κόστος χρήσης και αυξημένος χρόνος μεταξύ βλαβών Το Flanker BM αναμένεται να διατεθεί και για εξαγωγές και η Sukhoi ευελπιστεί το η συγκεκριμένη έκδοση να αποσπάσει μεγάλο αριθμό παραγγελιών καθώς συνιστά απευθείας ανταγωνιστή των κορυφαίων ευρωπαϊκών και αμερικανικών μαχητικών τέταρτης και πέμπτης γενιάς. Τόσο ο εξορθολογισμός του συστήματος υποστήριξης εκ μέρους της ρωσικής βιομηχανίας όσο και τα προηγμένα συστήματα που φέρει το Flanker BM το καθιστούν μια ιδανική λύση για χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα αποδέσμευσης προηγμένης αμερικανικής τεχνολογίας αλλά και για άλλες χώρες που επιθυμούν να αποκτήσουν εναλλακτικές πηγές προμηθειών αμυντικού υλικού. Όσο για κάποιους που αμφισβητούν στην πράξη τη δυνατότητα των ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών η άσκηση Cope India 2004 θα τους παράσχει τις διαβεβαιώσεις που τυχόν αναζητούν.

Su-35: Το οπλικό φορτίο

Φωτογραφία © Sukhoi Company (JSC)

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Su-35 (BM)