Τεχνικά χαρακτηριστικά      Φωτογραφίες      Video

Η αρχική ένταξη του MiG-31 στις δυνάμεις της PVO τη δεκαετία του 80 αποκάλυψε ότι τα συγκεκριμένα αεροσκάφη παρά τις ικανοποιητικές επιδόσεις τους, δεν είχαν την απαιτούμενη εμβέλεια πτήσης. Για παράδειγμα, τα MiG-31 που στάθμευαν στη βάση Monchesjorske κοντά στο Murmansk, έπρεπε να παρέχουν κάλυψη σε αεροσκάφη που εκτελούσαν αποστολές ναυτικής αναγνώρισης ή ανθυποβρυχιακής συνεργασίας στη Βόρεια θάλασσα όπως τα Su-24 Fencer, Tu-16 Badger, Tu-22 Blinder και Tu-95 Bear. Ο τότε αρχηγός της Διοίκησης Αεράμυνας PVO στρατάρχης Evgeniya Savickogo, είχε ζητήσει μάλιστα την εφαρμογή τροποποιήσεων για την αύξηση της ακτίνας δράσης του MiG-31 έτσι ώστε να είναι ικανό για τη συνοδεία των βομβαρδιστικών Tu-95, σε ενδεχόμενο πυρηνικής επίθεσης με απευθείας πτήση στις βορειοδυτικές ΗΠΑ μέσω του Βορείου Πόλου.

Η τοποθέτηση σωλήνα εναέριου ανεφοδιασμού ήταν μια πρώτη λύση και έτσι το MiG-31 ήταν το πρώτο ρωσικό αεροσκάφος στο οποίο τοποθετήθηκε παρόμοιο σύστημα. Αυτό του έδωσε τη δυνατότητα λήψης καυσίμου από αεροσκάφη ανεφοδιασμού Su-24T και IL-78 (IL-78M), για την επέκταση του συνολικού χρόνου παραμονής στον αέρα μέχρι και 6 ώρες. Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι οι επιδόσεις του απόρρητου MiG-31 διέρρευσαν στη Δύση από πληροφορίες που πούλησε στην CIA ο ρώσος Adol'f Tolkashev. Η KGB τον συνέλαβε με την κατηγορία της κατασκοπίας για λογαριασμό των ΗΠΑ το 1985. Ανάμεσα στις πληροφορίες που πρόλαβε να διοχετεύσει ο Tolkashev στους Αμερικανούς συμπεριλαμβανόταν και τα στοιχεία για τα συστήματα έλεγχου πυρός και του εξοπλισμού των MiG-29 και MiG-31. Ειπώθηκε μάλιστα ότι η ζημία για τους σοβιετικούς ήταν μεγαλύτερη ακόμη και από αυτή που προκάλεσε ο Viktor Belenko με την αυτομόληση του στην Ιαπωνία το 1976 με ένα MiG-25.

Ως συνέπεια η Σοβιετική Αεροπορία απαίτησε την ανάπτυξη νέων συστημάτων τα οποία έπρεπε να μπουν σε υπηρεσία σε μικρό χρονικό διάστημα. Έτσι στις αρχές της δεκαετίας του 90 εμφανίστηκε το MiG-31B (object 01B/izdelie 01B) με βελτιωμένο ραντάρ, κινητήρες D-30F6 και βλήματα R-33S. Επίσης τοποθετήθηκε το αναβαθμισμένο σύστημα έλεγχου πυρός "Zaslon-A" και σύστημα ναυτιλίας Α-723. Ο οπλισμός συμπληρώθηκε από τους πύραυλους R-40TD και R-60. Αν και το μέγιστο βάρος οπλικού φορτίου παραμένει ίδιο, η αποτελεσματικότητα αυξήθηκε κατά 1,3-2,5 φορές χάρις το βελτιωμένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Την παραγωγή του MiG-31 ανέλαβε το εργοστάσιο "Sokol" στην πόλη Gorkom στα τέλη της δεκαετίας του '80. Όλα τα MiG-31 εκσυγχρονίστηκαν στο επίπεδο αυτό και μετονομάστηκαν σε MiG-31B Foxhound. Τα αεροσκάφη που αναβαθμίστηκαν από το εργοστάσιο NGAZ "Sokol", έλαβαν την ονομασία MiG-31BS (izdelie 01BS) προτού παραδοθούν στη Ρωσική Αεροπορία. Τα συγκεκριμένα MiG-31 ξεχωρίζουν σχετικά εύκολα από τα υπόλοιπα καθώς απουσιάζει το σύστημα εναέριου ανεφοδιασμού.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ