Καλλιτεχνική απεικόνιση Tu-95 AWE&C © Konstantinos Panitsidis

 Τεχνικά χαρακτηριστικά      Φωτογραφίες      Video 

Το 1965 άρχισε η σχεδίαση ενός AEW&C από το ΟΚΒ-156 για την κάλυψη των αναγκών της VVS, με επικεφαλή των A. N. Tupolev. Η ομάδα του Tupolev ανέλαβε την εξέλιξη του πρώτου Ρωσικού εναερίου συστήματος επιτήρησης και ελέγχου το οποίο ονομάστηκε "126" και αργότερα Tu-126 ή αεροπλάνο "L". Το αρχικό γραμμα "L" προερχόταν από την ονομασία του ιπτάμενου ραντάρ "Liana' το όποιο εξελίχθηκε από το ΝΙΙ-17. Ως εναλλακτική λύση η Tupolev πρότεινε το τετρακινητήριο βομβαρδιστικό Tu-95.

Ως επιδόσεις του συστήματος αναφέρθηκαν οι ακόλουθες:
Αποκάλυψη στόχων:
Μεγέθους μαχητικού (MiG-17) - 100 χλμ.
Μεγέθους κρούσης (Il-28) - 200 χλμ.
Μεγέθους βομβαρδιστικού (Μ-4) - 300 χλμ.
Η εμβέλεια μειώνεται στα 20 χλμ. όταν το ραντάρ πραγματοποιεί την ιχνηλασία στόχων προς τα κάτω. 
Δυνατότητα διαβίβασης συλλεγμένων πληροφοριών σε απόσταση 2.000 χλμ.

Σύμφωνα με την έκθεση του S.M. Egerom, το σκάφος δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις ως ένα AEW&C, δεν μπορούσε να δεχθεί τον ειδικό εξοπλισμό διότι διαθέτει μικρούς χορούς της ατράκτου κ.λ.π. Το πρόγραμμα ανάπτυξης του αεροσκάφους δεν ευδοκίμησε και τερματίστηκε.

ΣΧΕΔΙΟ ΤΡΙΩΝ ΟΨΕΩΝ