MiG-29 Fulcrum Μαχητικό αεροσκάφος

Σε αριθμούς  Με φακό  Video

Όνομα κατά NATO: Fulcrum

MiG-29 (9-12) - Μαχητικό αεροσκάφος τρίτης γενιάς, ρωσικής κατασκευής, παγκόσμια γνωστό για την ωραία σιλουέτα και τις επιδόσεις του. Η έρευνα για τη μορφή και το σχήμα του άρχισε το 1969 στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού στον οποίο πήραν μέρος τα μεγαλύτερα σχεδιαστικά γραφεία: Mikoyan, Sukhoi, Yakovlev.

Tο 1971, έχοντας πλέον και τις εμπειρίες από τις αερομαχίες με τα δυτικής προέλευσης αεροσκάφη στο Βιετνάμ και τη Μέση Ανατολή, είχαν σχηματίσει ολοκληρωμένη εικόνα για τις απαιτήσεις, τις επιδόσεις και τα χαρακτηριστικά του καινούργιου τακτικού μαχητικού αεροπορικής υπεροχής, προκειμένου να μπορεί να αντιμετωπίζει τα υπερσύγχρονα μαχητικά του αντιπάλου. Το αεροσκάφος αυτό έπρεπε να είναι κατά πολύ ανώτερο από τα ήδη υπάρχοντα στο σοβιετικό οπλοστάσιο ως προς τα πτητικά χαρακτηριστικά και τις επιδόσεις, κάτι που επιτεύχθηκε με τα καινούργια αεροδυναμικά και δομικά χαρακτηριστικά του MiG-29. Εξολοκλήρου νέας σχεδίασης ηλεκτρονικός εξοπλισμός (ψηφιακό σύστημα ελέγχου πυρός, ραντάρ με ηλεκτρονική σάρωση δύο αξόνων κ.λπ.), αλλά και σύγχρονα υψηλής αποτελεσματικότητας όπλα.
Οι εργασίες σχεδίασης άρχισαν το 1970 από το Γραφείο Mikoyan. Από τις εναλλακτικές προτάσεις των σχεδιαστών προτιμήθηκε εκείνη που προέβλεπε ενιαίο σώμα πτέρυγας και ατράκτου (intersjated circuit), η οποία και προωθήθηκε.
Το 1972. η Πολεμική Αεροπορία, έχοντας ολοκληρώσει τις μελέτες της, κατέληξε σε ένα σχήμα παρόμοιο προς το αμερικανικό High-Low-Mix την πρόσκτηση δηλαδή ελαφρών τακτικών αεροσκαφών εναέριας επικράτησης και βαρύτερων αεροσκαφών κρούσης για προσβολή στόχων στην εχθρική ενδοχώρα. Το 1972 είχαν εξετάσει εναλλακτικά σχέδια του ελαφρού αεροσκάφους MiG-29 (αναχαίτισης) και του αντίστοιχου Yak-45 και κατέληξαν στο πρώτο.
Στις 15 Ιουλίου του 1974, είχε εγκριθεί τελικά το σχέδιο του MiG-29, που θα πετούσε με δυο στροβιλοκινητήρες διπλής ροής Izotov RD-33 (αρχικά είχαν εξετάσει ως εναλλακτική λύση τους κινητήρες R67-300 του Tumanskii).
Στις 26 Ιουλίου του 1974. βγήκε κυβερνητική απόφαση για την κατασκευή του ελαφρού μαχητικού αεροπορικής υπεροχής MiG-29. To αεροσκάφος θα έπρεπε να έχει μέγιστο βάρος απογείωσης 13.500 κιλών. Μια λύση που προτάθηκε και προέβλέπε την εγκατάσταση του συστήματος ελέγχου πυρός του αεροσκάφους MIG-23ML. εγκαταλείφθηκε και η σχεδίαση συνεχίστηκε με ένα καινούργιο σύγχρονης τεχνολογίας σύστημα ελέγχου. Στη συνέχεια όλες οι ενέργειες εστιάστηκαν στην ανάπτυξη του MiG-29. Η αξιολόγηση έδειξε ότι η αποτελεσματικότητα του καινούργιου μαχητικού, οπλισμένου με πύραυλους R-73. υπερτερούσε στην κλειστή αερομαχία του F-15A κατά 1.4 φορά και του F-16A κατά 1,5 φορά, ενώ στις μετωπικές αναχαιτίσεις σε μεγάλη εμβέλεια μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους πυραύλους τύπου Κ-27. Ακόμη εκείνο που υποστήριζαν οι Ρώσοι ήταν ότι το MiG-29 υπερείχε σε κάποια σημεία του F-15 σε όλη την έκταση του φακέλου πτήσεως.

Το 1975, άρχισε η συνεργασία του γραφείου σχεδίασης με το εργοστάσιο "MAPO" για την κατασκευή του πρώτου πρωτότυπου αεροσκάφους MiG-29 και το 1976 είχε κατασκευαστεί μια ρεπλίκα του ΜIG-29 σε πλήρη κλίμακα, που εγκρίθηκε από την επιτροπή αξιολόγησης (1977). Η κατασκευή του πρωτότυπου πειραματικού αεροσκάφους ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 1977, ενώ στις 6 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου το ΜiG-29 πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση με τον πιλότο-δοκιμαστή A.V. Fedotov. Για τις πτητικές δοκιμές είχαν κατασκευαστεί συνολικά 14 αναπτυξιακά πρωτότυπα.
Η παραγωγή του μαχητικού είχε αρχίσει στη Μόσχα στο εργοστάσιο MMZ "Znamya Truda" το 1982, ενώ προς το τέλος του 1983, τα καινούργια MiG άρχισαν να εντάσσονται στις πρώτες μοίρες της Ρωσικής Αεροπορίας.
Τα πρώτα 30 αεροσκάφη παραγωγής είχαν στο ουραίο τμήμα αεροδυναμικό φράκτη (Fence) που αφαιρέθηκε στη συνέχεια, ενώ κατασκευαστικές βελτιώσεις, κατά την παραγωγή του, βελτίωσαν τα χαρακτηριστικά της ευστάθειας και του ελέγχου του μαχητικού.
Οι αλλεπάλληλες βελτιώσεις πάνω στο σκάφος, βοήθησαν ώστε να μπορεί να πετάει με γωνία προσβολής 26° - 28°, ενώ η μέγιστη επιτρεπόμενη στις εκπαιδευτικές πτήσεις γωνία προσβολής έφτανε στις 24°.
Στις 4 Μαΐου 1984, πραγματοποιήθηκε η πρώτη πτήση του MiG-29 "9-13". Το αεροσκάφος αυτό είχε στη ράχη της ατράκτου ένα εξόγκωμα μεγάλων διαστάσεων, στο οποίο μάλλον ήταν τοποθετημένες συσκευές ηλεκτρονικού πολέμου. Η κατασκευή αυτή είχε ως συνέπεια να αυξηθεί το εσωτερικό καύσιμο στην άτρακτο μέχρι 240 λίτρα. Το αεροσκάφος εφοδιάστηκε με δυο απορριπτόμενες δεξαμενές καυσίμου (2x1.150 λίτρα), με συνέπεια την αύξηση της εμβέλειας κατά την πτήση μεταφοράς (ferry flight) μέχρι 2.900 χλμ. ενώ το ωφέλιμο φορτίο του "9-13" αυξήθηκε, σε σύγκριση με το προηγούμενο "9-12", από 2.000 μέχρι 3.000 κιλά. Επιπλέον εφοδιάστηκε με κοντέινερ KMGU ενώ οι φορείς για τη μεταφορά βομβών των 500 κιλών αυξήθηκαν από 4 σε 6.
Η παραγωγή του μαχητικού "9-13" άρχισε το 1986. Αεροσκάφη αυτού του μοντέλου παράγονται αποκλειστικά για τη Ρωσική Π.Α. Με επεμβάσεις στο λογισμικό του συστήματος ελέγχου πυρός κατέστη εφικτός ο εξοπλισμός του με πυραύλους "αέρος -αέρος" R-27ER, R-27T, R-27ET.

Για την εξαγωγή του MiG-29 σε τρίτες χώρες κατασκευάστηκαν δύο παραλλαγές. H παραλλαγή MiG-29 "9-12A" προοριζόταν για τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ενώ το "9-12B" για τις υπόλοιπες χώρες.
Στις 20 Ιανουαρίου του 1989. πραγματοποιήθηκε η πρώτη πτήση του MiG-29S "9-13S", έκδοση εφοδιασμένη με βελτιωμένο σύστημα ελέγχου πυρός, με εκσυγχρονισμένο ραντάρ που διέθετε αυξημένη αντοχή στα ηλεκτρονικά αντίμετρα (ECM) και δυνατότητα ταυτόχρονου εγκλωβισμού-προσβολής δύο στόχων, και καινούργιο ψηφιακό υπολογιστή.
Βελτιώσεις είχαν γίνει και στο πυροβόλο, ενώ στη σύνθεση του οπλισμού περιλαμβάνονταν οι καινούργιοι πύραυλοι "αέρος-αέρος" RVV-AE.
Με επεμβάσεις και βελτιώσεις στο σύστημα ελέγχου της πτήσης το αεροσκάφος μπορούσε να φτάσει γωνίες προσβολής 28°-30°, ενώ η τοποθέτηση συστήματος ελέγχου (FADEC) στους κινητήρες επέτρεπε στον πιλότο να τους χρησιμοποιεί χωρίς περιορισμούς στην κίνηση των μοχλών ισχύος. Το ωφέλιμο φορτίο του οπλισμού αυξήθηκε στα 4.000 κιλά (οκτώ βόμβες των 500 κιλών σε εξωτερικούς φορείς).
Μέχρι το 1992. η Ρ.Α. είχε παραλάβει 16 αεροσκάφη MiG-29S ενώ οι παραλαβές συνεχίστηκαν μέχρι το 1994. Η αποτελεσματικότητα του μαχητικού MiG-29S σε σύγκριση με τα πρώτα MiG-29 και η ικανότητα του σε αερομαχία αυξήθηκαν κατά 2,5-3 φορές. Έτσι ξεπέρασε σε αποτελεσματικότητα το F-16C και το "Rafale" μέχρι 10%, ενώ τα Mirage 2000-5 και τα JAS 39 "Gripen" μέχρι και 25%.
Τριάντα αεροσκάφη MiG-29S που δεν είχαν αγοραστεί από τη Ρ.Α. μετατράπηκαν στην δεύτερη εξαγωγική έκδοση MiG-29SE (βρίσκονται μάλλον σε αποθήκευση στο εργοστάσιο παραγωγής). Επίσης μερικές δεκάδες αποθηκευμένα MiG-29, που είχαν κατασκευαστεί μέχρι το 1992 χωρίς να αναζητηθούν από τον πελάτη, μάλλον έχουν μετατραπεί και αυτά σε εξαγωγική έκδοση, παρόμοια με εκείνη του MiG-29SE.
Η ανάπτυξη του μαχητικού MiG-29 στόχευε σε ένα αεροσκάφος βελτιστοποιημένο στο ρόλο αέρος-αέρος, αλλά και ικανό να προσβάλλει στόχους στο έδαφος.
Στα μέσα της δεκαετίας του '90 άρχισε η προεργασία για ένα μαχητικό MiG-29SM πολλαπλού ρόλου, βελτιωμένη έκδοση του MiG-29S. Στη σύνθεση του οπλισμού είχαν προσθέσει τους πυραύλους Kh-29T και βόμβες τύπου KAB-500KP αυτοκατευθυνόμενες με τη βοήθεια TV Camera και αναλογικών συστημάτων.
Οι δοκιμές του MiG-29M είχαν ολοκληρωθεί επιτυχώς, το 1996. Με οπλισμό δυο πυραύλους Kh-29T ή τέσσερις βόμβες KAB-500KR βόμβες το ΜιG-29M είναι ισάξιο στις αποστολές κρούσης με το F-16C, ενώ ξεπερνούσε στο λόγο κόστους /αποτελεσματικότητας σε ποσοστό 50% τα αεροσκάφη F/A-18 C και "Mirage" 2000-5. Με τον πύραυλο αντιραντάρ Kh-31 Ρ. προέκυψε η παραλλαγή MiG-29MT, που είχε βελτιστοποιηθεί στην προσβολή στόχων ραντάρ. Η εφαρμογή προγράμματος για αύξηση της ωφέλιμης ζωής μέχρι τις 4.000 ώρες. επέτρεπε στα αεροσκάφη αυτά να παραμείνουν επιχειρησιακά στην Ρ.Α. μέχρι το 2010-2015.
Στο τέλος του 1988 η Αεροπορία της Ρωσίας είχε στο οπλοστάσιο της πάνω από 400 μαχητικά MiG-29. (Ένα μέρος από αυτά είναι αποθηκευμένα, σε βραχεία αποθήκευση).
Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, τα MiG-29 κατανεμήθηκαν στις χώρες: Λευκορωσία, Καζακστάν, Μολδαβία, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν και Ουκρανία. Αεροσκάφη MiG-29 έχουν εξαχθεί σε χώρες όπως οι: Βουλγαρία, Ουγγαρία, Αν. Γερμανία (σήμερα ανήκουν στη Γερμανική Αεροπορία), Ινδία. Ιράκτ Ιράν. Μαλαισία. Ρουμανία. Κίνα, Κούβα, Πολωνία. Συρία, και Γιουγκοσλαβία.
Το 1997 οι ΗΠΑ αγόρασαν αεροσκάφη MiG-29 από τη Μολδαβία, ενώ τέσσερα αεροσκάφη του ίδιου τύπου, πούλησε η τελευταία στη Ν. Υεμένη.
Μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, το Περού αγόρασε το 1997 από τη Λευκορωσία ένα μικρό αριθμό MiG-29, ενώ το 1998 η ίδια χώρα υπέγραψε ανάλογη σύμβαση και με τη Ρωσία.
Το 1996, η γερμανική εταιρεία DASA και η MAPO "MiG" έκαναν μια καινούργια κοινοπραξία, τη MAPS, στην πόλη Mankhinge η οποία εφάρμοσε πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του MiG-29. Στοιχεία αυτού του προγράμματος ήταν η επέκταση του ορίου ζωής, η αύξηση της εμβέλειας του αεροσκάφους και ο εκσυγχρονισμός των ηλεκτρονικών συστημάτων του.

ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΥΣ

ΔΟΜΗ Η άτρακτος είναι μια μικρή ημικελυφοειδής κατασκευή (όπως στα Su-27), ενώ οι θύλακες των κινητήρων κρέμονται κάτω από τα LERX, τις προεκτάσεις δηλαδή των βάσεων των χειλών προσβολής. Την όλη δομή χαρακτηρίζουν οι καθαρές αεροδυναμικές γραμμές και ο αρκετά πετυχημένος συνδυασμός ατράκτου και πτέρυγας.

LERX Είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να αποτελούν την ομαλή σύνδεση μεταξύ ατράκτου και πτέρυγας. Η γωνία βέλους φθάνει στις 73° 30', και η επιφάνεια τους τα 4,71 τ.μ., ενώ στις προεκτάσεις τους έχουν τοποθετηθεί οι μεταβλητές επιφάνειες εισόδου των αεραγωγών.

ΠΤΕΡΥΓΑ Σχήμα τραπεζοειδές, με γωνία βέλους 42° στο χείλος προσβολής, ενώ στο χείλος εκφυγής περίπου στις 9° και με δίεδρο γωνία που φτάνει στις 3°. Στο χείλος προσβολής έχουν τοποθετηθεί πτερύγια ασφαλείας (Slots). Η ενεργοποίηση τους είναι αυτόματη, όταν αυξάνεται η γωνία προσβολής μέχρι 8,7°, ενώ η απενεργοποίηση τους πραγματοποιείται όταν ελαττώνεται μέχρι 7,1° με την ταυτόχρονη χρήση των πηδαλίων κλίσεως.

ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΠΤΕΡΩΜΑ Είναι ολοκινούμενο διαφορικό πηδάλιο ύψος-βάθους, κατά την απογείωση και την προσγείωση έχουν τόξο μετακίνησης μέχρι + 15° κάτω, ενώ κατά την πτήση -5° 45' η 17° 45', αντίστοιχα. Η επιφάνεια του οριζόντιου πτερώματος είναι 7.05 τ.μ. με γωνία βέλους 50°, ενώ η δίεδρος γωνία "V" είναι 3°30'. Το οριζόντιο στηρίζεται πάνω σε μονάδα τριβέα και είναι τοποθετημένο στο ουραίο τμήμα της ατράκτου.

ΚΑΘΕΤΟ ΣΤΑΘΕΡΟ Υπάρχουν δύο κάθετα σταθερά με γωνία βέλους 47°30', με ελαφριά γωνία προς τα έξω -6°, με επιφάνεια 10,1 τ.μ. Τα πηδάλια διεύθυνσης έχουν επιφάνεια 1,25 τ.μ. (ενώ στα πρώτα αεροσκάφη παραγωγής ήταν κατά 20% μικρότερη) κινούμενα κατά 25° σε κάθε μεριά.

ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗΣ Το σύστημα είναι τριών σημείων. Το Σ/Π παρέχει δυνατότητες αποπροσγείωσης σε διαδρόμους από μπετόν, άσφαλτο μπετόν, σε μεταλλικούς διαδρόμους, χωμάτινους και χιονισμένους. Το μεταξόνιο είναι στα 3.645 μέτρα και το μετατρόχιο στα 3.09 μέτρα. Ο ριναίος τροχός είναι εφοδιασμένος με το σύστημα πέδησης και οι τροχοί του είναι τύπου KT-100 570x140 χιλ.. και είναι εφοδιασμένος, με αρθρωτούς λασπωτήρες. Το ριναίο σκέλος έχει δύο τροχούς διαθέτει σύστημα steering για τον έλεγχο της κίνησης του αεροσκάφους στο έδαφος με γωνία στροφής επί της κίνησης ±30° κατά τη διαδρομή.

ΠΡΟΩΘΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Αποτελείται από δύο στροβιλοκινητήρες διπλής ροής τύπου RD-33 σειράς 2s. Ο κινητήρας RD-33 έχει υπερσυμπιεστή τεσσάρων βαθμίδων με πτερύγια μεταβλητού βήματος στις τρεις πρώτες βαθμίδες, δακτυλιοειδή θάλαμο καύσης και δύο στροβίλους με μονοκρυσταλλικά σταθερά πτερύγια. Διαθέτει σύστημα ηλεκτρονικού (ψηφιακού) ελέγχου τύπου BPR-88. Η εκκίνηση του μπορεί να γίνει από εσωτερικό (ενσωματωμένο) APU τύπου GTDE-117 ή από εξωτερική πηγή ισχύος. Οι εισαγωγές τους, με οπισθοκλινή χείλη σε γωνία 35". λειτουργούν ως κανονικές εισαγωγές, με υδραυλικά κινούμενη ράμπα στο άνω τμήμα που σε υπερηχητικές ταχύτητες χαμηλώνει για ρύθμιση της παροχής.
Κατά την κίνηση του αεροσκάφους στο έδαφος (τροχοδρόμηση, απογείωση -προσγείωση), προς αποφυγή αναρρόφησης ξένων σωματιδίων από τους αεραγωγούς, η ράμπα κατεβαίνει εντελώς σφραγίζοντας την εισαγωγή, ενώ ανοίγουν αυτόματα οι βοηθητικοί αεραγωγοί εισαγωγής αέρος που βρίσκονται ακριβώς στην άνω επιφάνεια του LERX και τροφοδοτείται ο κινητήρας. Οι βοηθητικές θυρίδες κλείνουν όταν το αεροσκάφος φθάσει τα 200 χλμ. ώρα, κατά την απογείωση ενώ η μετάβαση από τις κύριες βοηθητικές εισαγωγές γίνεται με την επαφή του ριναίου τροχού στο έδαφος.
Τα καύσιμα του MiG-29 περιέχονται σε δεξαμενές στην άτρακτο με χωρητικότητα 650 ή 850 λίτρων, ενώ η κύρια δεξαμενή έχει χωρητικότητα 1.810 λίτρων. Υπάρχουν δύο ακόμη δεξαμενές χωρητικότητας 330 λίτρων. Επιπλέον μπορεί να μεταφέρει κάτω από την άτρακτο μια εξωτερική δεξαμενή των 1.500 λίτρων.

ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΠΥΡΟΣ (ΣΕΠ) Συνδυάζει τον έλεγχο του αεροσκάφους και τον έλεγχο της βολής των όπλων. Αποτελείται από το ραντάρ και σύστημα σκόπευσης τύπου RLPK-29 (ηλεκτρονικό σύστημα σκόπευσης), το σύστημα ναυτιλίας τύπου ΟΕPrNK-29 και το σύστημα ελέγχου πυρός SUO-29M. Το ραντάρ είναι τύπου N019 "Rubin" έχει μέγιστη εμβέλεια σάρωσης στο μπροστινό ημισφαίριο +90 (+70) χλμ. ενώ στο οπίσθιο ημισφαίριο 35 χλμ. Εμβέλεια εγκλωβισμού στόχου 60-80 km. Μπορεί να παρακολουθεί ταυτόχρονα δέκα στόχους με ταυτόχρονο εγκλωβισμό στόχων 2-4, και να καθορίζει την προτεραιότητα της απειλής και να εκτοξεύει κατά του απειλητικότερου στόχου αυτόματα τους πυραύλους R-27 . Κεραία κινείται σε δύο άξονες (γωνία μετακίνησης 67° σε αζιμούθιο, 60° πάνω και 38° κάτω), ενώ στην κλειστή αερομαχία η κίνηση της περιορίζεται μόνο ως προς το κατακόρυφο.

Το σύστημα OEPrNK-29 περιλαμβάνει" το ηλεκτροοπτικό σκοπευτικό που είναι τοποθετημένο μπροστά ακριβώς από το αλεξήνεμο OEPS-29: Αποτελείται από έναν αισθητήρα υπέρυθρων που ανιχνεύει την ΙR ακτινοβολία που εκπέμπει ο στόχος και από ένα αποστασιόμετρο Laser. Όλο το σύστημα βρίσκεται εντός ενός περισκοπικού περιστρεφόμενου πυργίσκου με τόξο κίνησης 20° οριζόντια και 15° κάθετα και μπορεί να εγκλωβίζει στόχους σε απόσταση 50 χλμ.
Το σύστημα ναυτιλίας ψηφιακής τεχνολογίας, είναι τύπου SN-29 σειράς S-100. Στο συγκρότημα OEPS-29 περιλαμβάνονται ο σταθμός οπτικού λέιζερ τύπου KOLS και σύστημα ανίχνευσης υπέρυθρων και σκοπευτικό επί κράνους τύπου "Shmel'-3UM".

ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ Το σύστημα περιλαμβάνει ένα δείκτη προειδοποίησης ραντάρ τύπου LOO6 LMC (Bereza) που παρέχει πληροφορίες διόπτευσης και τύπου της απειλής. Για την επιβίωση του πιλότου διαθέτει εκτινασσόμενο κάθισμα "zero-zero" τύπου Κ-36 DM.

Σχέδιο τριών όψεων

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες MiG-29 (01) Fulcrum, Κεντρικό Αεροπορικό Μουσείο του Μονίνο 2007 (Ρωσία).

MiG-29 (03) Fulcrum, Κεντρικό Αεροπορικό Μουσείο του Μονίνο 2007 (Ρωσία).

MiG-29 Fulcrum, Διεθνές Αεροπορικό & Διαστημικό Σαλόνι MAKS-2007 (Ρωσία).

MiG-29 (9-12) Fulcrum, Κρατικό Μουσείο Αεροπορίας O.K. Antonov, 2008 (Ουκρανία, Κίεβο).

MiG-29 (9-12) Fulcrum, Κρατικό Μουσείο Αεροπορίας O.K. Antonov, 2008 (Ουκρανία, Κίεβο).

MiG-29 Fulcrum, Διεθνές Αεροπορικό και Διαστημικό Σαλόνι Aviasvit-XXI 2008 (Ουκρανία, Κίεβο).

MiG-29 Fulcrum, Διεθνές Αεροπορικό και Διαστημικό Σαλόνι Aviasvit-XXI 2012 (Ουκρανία, Κίεβο).

Video

MiG-29 Fulcrum– Aviasvit – XXI, Ukraine, Kyiv 2012
© www.redstar.gr